Երեկ իրիկունը մեր տանն աղմկոտ էր՝ Տաթևիկն ու Արևիկը, Լիլիթն ու Սոնուլիկը, Աննան ու Առնոլդը, Էդիտան՝ նորից առանց Սերժի-Գոռի, Ստեփան եղբայրս ու իմ հարս Անահիտը, Մելինե-Մարիամիկը, Դավթի մորաքույր Ռուզանը… Սուսանն
Գիտե՞ք, մեկ ամսից ավելի հազում էի. մեկ էլ հանկարծ անտեղի բռնում էր այնպես, որ ուսումնական կաբինետը, դահլիճը պիտի լքեիր… Ամոթից 1-2 համերգ եմ բաց թողել ու ափսոսում եմ. երեկ Հանրային
Բոլոր դեպքերում մեր տան նախատոնական հավաքն աշխույժ-կարևոր անցավ… Ասել եմ՝ ես կարոտում եմ իմ աղջիկներին ու նրանց աղջիկներին, իմ եղբայրիկ-քույրիկներին, նրանց զավակներին, ու սիրով ընդունում ենք ցանկացած կազմով, մեր դուռը
Այս որոշման մասին մենք երեկ հայտնեցինք Շուշանին, ով դեմ չէր Վիեննայի մոտի անտառները տրամադրել Դավթի ընկեր հերոսներին. տեսնենք, մեկ էլ տեսար` ամանորյա տոներն անցկացնեն Ավստրիայում: Մենք սկայպով ծանոթացանք Շուշանի կացարանում
Հորս հետ իմ խոսակցությունը չի ավարտվել, հայրս կա։ Մահացել է 1976թ.՝ 38 տարի առաջ ու, տեսեք, ի՜նչ մանրամասներ եմ ես հիշում, ինչ սիրով ու ցավով… Իրիկունը 8.00-ի մոտ ես բարձրանում եմ
Վաղ մանկությունից քիչ, շատ քիչ տպավորություններ են մնում, ամենուժեղը երևի… 5-6 տարեկան եմ եղել, երբ հորս, մեծ եղբորս հետ մեր մեքենայով անցել ենք Նախիջևանով… Մինչև Օրդուբադ… Հայրս, պատմել եմ, առևտուր էր
Ես առայժմ երաժշտությունն եմ լսում. Մոցարտն ինձ վեր է տանում աշխարհիկ կյանքից… Երբ Մոցարտ է հնչում, կիրակի է. հոգվույս տոն… Ես տեսանյութը առանց երաժշտության փորձեմ նայել… Իմ բլոգի շաբաթ օրվա գիրը,
Այսօրն իմ նորից սկսվում է առտու ժամը 5.00-ին. օրվա իմ գիրը՝ իր կարգով… Օրագիրն իր կարգով չգիտեմ՝ ինչպես է փոխել հավատարիմ ընթերցողի օրը, ինչպես տեղավորվել նրա բազմազբաղ առօրյայում, անգամ, չգիտեմ
Երեկոյան, երբ ինձ այցելում է իմ Ստեփան եղբայրն իր կնոջ՝ մեր թերապևտ, այնքա՜ն սիրելի Անահիտ հարսի հետ, Դավիթը երանության մեջ է. Ստեփան հորեղբոր հետ շփումը տոն է: Ես վերջում զգույշ
Ահա այսպես, 1994-ի դեկտեմբերյան մի օր իմ սենյակ «ներխուժեց» լրագրող Արմինե Օհանյանը, ում, կարծեմ «Ազգ» օրաթերթի մի քանի «դպրոցական թեմայով» հրապարակումներ տպավորվել էին… Արմինեն իր թարմությամբ, ընդգծված խելքով, հայացքի սրությամբ