Բոլոր դեպքերում մեր տան նախատոնական հավաքն աշխույժ-կարևոր անցավ… Ասել եմ՝ ես կարոտում եմ իմ աղջիկներին ու նրանց աղջիկներին, իմ եղբայրիկ-քույրիկներին, նրանց զավակներին, ու սիրով ընդունում ենք ցանկացած կազմով, մեր դուռը բաց է. ես առաջվանը չեմ, ինձ համար նեղություն չէ, ավելին՝ կարևոր է, իսկ Արմինեն սիրում է բոլորիդ… Մնում է՝ այս մռնչացող, գրավիչ գազանը չկծի, չծեծի, չանվանարկի… Լիլիթ Բլեյանին ու Սոնուլիկին ճանապարհում է, թվում է՝ մեծ քրոջ խաթրը պիտի առնի, աստիճանների գլխից կանչում է.
— Գնացեք ապուշներ, էլի կգաք:
Շուշան Բլեյանին էլ սպառնում է սկայպով.
— Շուշիկը գա Երևան, ծեծելու եմ՝ «գիժ, ապուշ» ասեմ…
Ես կարոտում եմ
11.04.2014
0 Comments
Explore More
Էդիտ Հովհաննիսյանը
Լիլիթ Բլեյանը գարնան մուտքը հատուկ դարձրեց՝ նվիրելով մեր ընտանիքին «Սպասող մարդու օրագիր» խորագրով իրանական ժամանակակից պոեզիայի անսովոր ժողովածուն… 366 էջ ունեցող այս ժողովածուի յուրաքանչյուր էջ իրանցի բանաստեղծների մի գործն է՝
Օ՜յ, այ քեզ գաղափարական նաղդող
Այսօրն իմ նորից սկսվում է առտու ժամը 5.00-ին. օրվա իմ գիրը՝ իր կարգով… Օրագիրն իր կարգով չգիտեմ՝ ինչպես է փոխել հավատարիմ ընթերցողի օրը, ինչպես տեղավորվել նրա բազմազբաղ առօրյայում, անգամ, չգիտեմ
Իսկական փորձարարական տնտեսություն
Օրը՝ լույսը բացվելու հետ, հիմա սկսում եմ մեր տան պատշգամբում. իսկական պարտեզ է դարձել-դառնում, ամեն մուտքի հետ՝ նոր ծաղիկ, նոր բողբոջ, նոր թաղար… Մայիս է մեր պատշգամբում, որտեղ այսօր-վաղը կբացվեն