Երեկոյան, երբ ինձ այցելում է իմ Ստեփան եղբայրն իր կնոջ՝ մեր թերապևտ, այնքա՜ն սիրելի Անահիտ հարսի հետ, Դավիթը երանության մեջ է. Ստեփան հորեղբոր հետ շփումը տոն է: Ես վերջում զգույշ հետաքրքրվում եմ իր կարծիքով, իր դիտարկումներով, հո վատ բան չի՞ տեսնում Դավթի խոսքում, գործերում…Ստեփանը.
– Խոսքերը կարևոր չեն, կարևորն օրինակն է, ինչ տեսավ ամեն օր տանը և դպրոցում: Գլխավորը՝ տանը: Դավիթը հերոս է:

Հորեղբոր սիրտ է. ես կուզեմ, որ Դավիթը սովորական մարդու կյանքով ապրի և անսովոր որակներ դրսևորի, առավելագույնս իրացնի իր տաղանդը…

Երբ մարդ «խեղճանում է», ամենամտերիմների կարիքն ավելի է զգում. ես երեկ ամենաշատն ուզում էի Շուշան-աղջկաս տեսնել: Սկայպով խոսում ենք. հմայիչ, մազերը հավաքած, հոկտեմբերի 30-ին համերգի պատրաստվող Շուշան… Համերգը նախաձեռնել է Վիեննայի ուսանողական հանրակացարանների ցանցի վարչակազմը. բազմազգ-մշակութային մի աղցան կլինի: Լավ է, որ Շուշանը մեր «Դեպի բեմ» ճանապարհի վրա է միշտ…

Իսկ, վերջում.
— Դավիթ, Արմինե, հայրիկիս լավ նայեք, հա՜, ես ձեզ առողջ եմ վստահել, որ միշտ գործի մեջ լինի, ոտքի վրա, թե չէ, կգամ կտանեմ իմ հայրկին:

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Առողջ հանրակրթություն՝ հայրենագիտական հոկտեմբերով…

— Պաˊպ, աˊյ պապ,- լողանալիս ցնցուղի տակից Դավիթ Բլեյանը շատախոսում-ամենախոսում է… Այսօրվա, այս օրերի հիմնական թեման նավերն են՝ մեծ ու փոքր… — Թույլ քամին ինչո՞ւ չի կարող խորտակել մեծ նավը: —

Միասին, Բլեենց նոր սերնդին ճանաչելով, Բլեենց սկզբունքները ձեւակերպելով-հաստատելով, իրար օգտակար լինելով, ճանապարհ է, անցնում ենք…

Ամառային ընտանեկան պատում Էդվարդը՝ չորս տարեկան, Բլեյան Արամի տղան, նախորդ օրն իր պապ Թաթոսի հիշատակի հավաքին հասցրել էր պայմանավորվել Դավիթ Բլեյանի հետ հանդիպման մասին… Ու կիրակի առավոտով չորս տարեկան Էդվարդն

Սեբաստացու գործատու հուլիսին ասենք` բարով եկար…

Հուլիսի 1-ին երկարատև-անկողնային-անկասելի, մաշող, կյանք դարձած հիվանդության մաքառումից հետո մեռավ-քնեց, հանգստացա՞վ Թաթոս Բլեյանը՝ իմ Էդվարդ ավագ եղբոր ավագ որդին, Արամ Բլեյանի հայրն ու Էդվարդիկի պապը, Արթուր և Պետրոս (Յուրա) Բլեյանների եղբայրը…