Ես առայժմ երաժշտությունն եմ լսում. Մոցարտն ինձ վեր է տանում աշխարհիկ կյանքից… Երբ Մոցարտ է հնչում, կիրակի է. հոգվույս տոն… Ես տեսանյութը առանց երաժշտության փորձեմ նայել…
Իմ բլոգի շաբաթ օրվա գիրը, հիմարություն ունեցա երեկ կարդալու, չհավանեցի: Ուժեղ ցանկություն ունեցա, մեղա-մեղա՜, հանելու գիրը շարքից: Անիրավությունը սաստվեց. հիմա նորից կարդացի, խաղաղվեցի. մոլուցքը տեղ չպիտի ունենա այլևս, «թթու պապիկ» (Դավթի մի դիմելաձև ևս…) , որ կիրակին վայելք լինի գործընկերներիդ համար՝ քո շաբաթում…
Այսօր իմ քրոջ աղջիկ-քույրիկի` Սուսան Հովհաննիսյանի ծննդյան օրն է: Հուզվեցի` կայքում կարդալով իմ գործընկերների շնորհավորանքները: Եվ սա, և այն փաստը, որ իմ, իմ եղբայրների, քույրերի զավակները` սեբաստացիներ Տաթևը, Աննան, Էդիտան, Լիլիթը, Առնոլդը, Նազենին, … իրենց քույր Սուսանի և կրտսեր քույրիկ Նազենիի հետ են նշում ծնունդը` կիրակի իմ օրվան տոնականություն են հաղորդում: