Ծովակալ Իսակովի պողոտայից աջ եմ թեքվում հեծանվով այնտեղից, որ ավարտվում է Ամերիկայի դեսպանատունը, սկսվում Խորհրդային Հայաստանի 30-ամյակին նվիրված հուշարձանը, ու հայտնվում եմ Հրազդանի կիրճում… Սա՝ օրվա վերջում, տուն գնալիս… Հետո
Վերնագիրն առել եմ Հովհաննես Թումանյանի «Հայ գրողների ընկերությունը 1913թ.» ելույթից, որ կազմված է առաջին երեկույթի ներածական խոսքից և եզրափակման խոսքից… Սկզբից ասեմ, որ Թումանյան Հովհաննեսի այս խոսքը Զարուհի Առաքելյանի բարեհաճությամբ
Կիրակնօրյա իմ գիրը ամենաշատն է տրվում և՛ էքսպերիմենտի, և՛ կասկածի: Չգիտեմ, Նունե Մովսիսյանը` «Կիրակնօրյա ընթերցարան»-ը կազմելիս, և կրթահամալիրի պատանեկան «Ֆիլմադարանի» հեղինակ սովորողները` կիրակի օրվա դիտման ֆիլմերն ընտրելիս, ունենո՞ւմ են կիրակին հանգիստ թողնելու,
Երկու փոփոխություն իմ կյանքում՝ հեծանիվ եմ նստում հեծանվորդի գլխարկով-ձեռնոցներով. իբր քիչ նախանձողներ կային, սրանից հետո ի՞նչ կլինի…, օրվա վերջում լողում եմ մինչև տուն դարձի ճանապարհն իմ թառլան նժույգով բռնելը… Երեկ,
Զարմացա-հիացա-ն ես հիմա հաճախ եմ միասին գործածում. այ, mskh.am-ում Նոր դպրոցի երկրորդ դասարանի, ղեկավար Աշխեն Գրիգորյան, «Աշխատանքային երգեր» նախագծի մեդիաամփոփում-ներկայացումը նորից առաջացրեց այդ զարմանք-հիացմունքը… Իհարկե, այսպիսի սեբաստացիական միջավայր է անհրաժեշտ
Հայաստանի, Երևանի, Բանգլադեշի ամենա-հուշարձանն ինձ համար Արարատն է. Դեպի լյառը անհաս ու վեհանիստ Դեպի գագաթը բարձր, որ իր ժողովուրդը Համարել է հավետ իր գոյության խորհուրդը, — Որ ճաշակե այնտեղ հավերժական
Ո՞վ հիմա հավես ունի՝ տարբեր ձևով, տոնայնությամբ, բայց նույն իմաստով աջ ու ձախ հնչող այս հարցադրմանը թե պնդմանը պատասխանում եմ. — Ես հավես ունեմ ապրելո՛ւ, գործելո՛ւ, սիրելո՛ւ. միշտ, առավել ևս,
Նկատե՞լ եք, որ Հայաստանում մանկավարժ-մասնագետի (բոլոր կարգի ուսուցիչների, դաստիարակների, հատուկ մանկավարժների) պատրաստությունը մեկուսացված է կենդանի մանկավարժական գործունեությունից՝ պարտեզից, դպրոցից… եթե չհաշվենք էքսկուրսիաների ձևով կազմակերպվող մասնագիտական փորձառությունները: Ինչ-որ մի շենքում ինչ-որ
Մեր պատշգամբի վարդերը բացվում են հերթով, ինչպես խոստացված-սպասված էր. մայիս է, ու մայիսին բացվում է վարդը… Առաջին ծաղիկը Դավիթը նվիրեց բուժքույր Անուշին, ում նա շատ է պարտական. տեսնո՞ւմ եք՝ որքա՜ն է
Նունե Մովսիսյանը մեր, անխոնջ-խաղաղված, ի՜նչ ճշգրիտ է ձևակերպել ուսումնական հուլիս-օգոստոսը՝ շաբաթ-կիրակի… Ժամանակի ընթացք է, անգամ, ձեր գովական, քույրս կասեր՝ «мировой» տնօրենի վարչական իշխանությունից դուրս՝ օգոստոսի 19-ին օրացույցով սկսվում են շաբաթվա