Հուլիս-օգոստոսի, հատկապես այս օրերի օգոստոսի, ամենից շատ լսվող արտահայտությունն է. «Ո՜ւֆ, էս շոգի հետ ի՞նչ անենք, էս ի՜նչ շոգ է, սպանեց», ու այսպես շարունակ, իրար նման… Առօրյա, ամեն հուլիս-օգոստոսին կրկնվող,
Կարդացե՞լ եք սա. «Մայրաքաղաքի կանաչ գոտիների ընդլայնման և հողային կառուցվածքը հարստացնելու նպատակով մայրաքաղաք է ներկրվել մոտ 7000 խորանարդ մետր բուսահող: Այս խմբաքանակն արդեն համալրել է գլխավոր ու երկրորդական փողոցների, այգիների
— Ինչո՞ւ ես շորերով չեմ լողանում,- առավոտյան լողի հետ զրույցն սկսում է Դավիթը Բլեյան: — Չգիտեմ, ասա՝ իմանամ… — Դու ես հանում, դու ասա… — Ես հանում եմ, դու էլ
Հիմա ես գիտեմ, թե ինչպես է աշխատում mskhfilms-ի ստեղծագործական խումբը. Արե՛գ, Շուշա՛ն, Լևո՛ն, Աշո՛տ, առօրյա աշխատանքային եք դարձրել Միջին դպրոցը։ Սա է աշխատանքի դպրոցը, որտեղ գլխավորը մտավոր կրթությունն է, դրան
– Պապա, ինչո՞ւ ես չկամ,- հարցնում է Դավիթ Բլեյանը mskh,am-ի Մեղրաձոր ճամբարի ֆոտոպատումներում իրեն չգտնելով… Ամենուր իրեն է փնտրում-գտնում մեր հերոսը… Իսկապես, ե՞րբ, ինչպե՞ս է Դավիթը նորից հայտնվելու մեղրաձորյան ճամբարում:
Դավիթ Բլեյանը մանուշակագույն մեծ ավտոբուսով իր մայրիկ Արմինեի, մորաքույր Ռուզանի, նրա Արմենի ու Մելինեի հետ գազանանոց է գնացել։ Ավտոբուսները՝ բոլոր կարգի Դավթի հետաքրքրության կենտրոնում են եղել և մնում, մետրոյին հավասար…
Դավիթ Բլեյանը, ինչպես իսկական սեբաստացի, ընտրել է երկրագործությունը՝ որպես ուղիղ ճանապարհ…
Դավիթ Բլեյանին ամեն ինչ հետաքրքիր է. լողարանային մեր զրույցներից առաջ, հետո ու ընթացքում, առավոտյան ճոճվելիս հարցեր ու հարցեր… – Ինչի՞ համար են ականջները… – Ինչո՞ւ մարդը երկու ականջ ունի… –
«Զրույցներ Դավթի հետ լողավազանում» շարքն ինքն իրեն ծնվեց՝ այս ամառ… Ես էլ, Դավիթն էլ սկսել ենք սպասել հերթական զրույցին… Ահա, Դավիթը կարթնանա 7-ի-8-ի արանքում, ահա, իմ օգնությամբ կհաղթահարի մինչև լողարան
Դավիթը իր օրը, պաղ ջրում լողալը, նվիրեց Գևորգ հոպարին… — Դավիթ,- հարցնում եմ,- այս պաղ ջրով ավազանում կլողա՞ս… Ջուրը նոր-նոր լցվում է… Մոտենում է լողազգեստով, պոկվում արդեն արևից տաքացած ավազանում