Օրվա՝ երեկվա, մայիսի 11-ի մասին ես պատմում եմ ձեզ աշխարհի իմ անկյունում, առտու ժամը 4-ին, 5-ին, 6-ին, անշտապ ու անընդհատ, ապրելով իմ մայիսի 12-ը, կարդալով, գրելով, դադարներով… Ես իմ օրվա
Լսեցեք: Այս օրերին ես ժպիտով եմ վերաբերվում ինձ պաշտոն տալու մասին աժիոտաժային տրամադրություններին-խոսակցություններին… Այո, ես կարիերիստ եմ, շարունակեմ Գրիգոր Խաչատրյանի նման, բայց կարիերա կարելի է անել և՛ վեր, և՛ խոր…
Դավիթը որոշել է՝ ինձ նման անցկացնի-ապրի գիշերը, քնի-արթնանա, գրի-կարդա… — Ինչո՞ւ պիտի հայրիկը չքնի, ես քնեմ… Առաջին անգամ չէ, որ ասում է, բայց այս անգամ մեկ էլ գիշերը՝ մեկին մոտ,
Վարչափոխության համազգային աղմուկը մարել է փողոցում մեր։ Իրիկուն է, Դավիթ Բլեյանի համար ես կարդում եմ բազմոցին։ Արմինեն հիշեցնում է, որ Դավիթը սկսել է քնից առաջ ընթերցանությունը նախընտրել Մոցարտ-Բախի ունկնդրումից․․․ Ջանի
Սա այն է, ինչ ապրիլ-մայիսին, հրապարակավ, բոլորիս աչքի առաջ, մեր յուրաքանչյուրի ակտիվ-պասիվ մասնակցությամբ ցուցադրում է բոլորինս դարձած Նիկոլը։ Թե երկու բառով ասենք՝ Նիկո՛լ ջան, կենա՜ցդ, մեկ բառով՝ շշմելո՜ւ է, ավելի
Հայաստան գալն ինձ համար մի մեծ քայլ էր: Այնպիսի քայլ, որ փոխեց իմ կյանքը շատ դրական կողմերով: Ես վերադարձա իմ հայրենիք… Կրթահամալիրի ավագ դպրոցի 11-րդցի, սիրիահայ Հուրի Իսկանյանի Ամեն ինչ
Աշխատանքային երկուշաբթի դարձած շաբաթ օրը նշանավորվեց Արևելյան դպրոց-պարտեզի մարտ-ապրիլին պատրաստված տարածքների ձևավորման, ճիմապատման, կանաչապատման վճռական սկսումով… Հատկապես դպրոց-պարտեզի բարձունք-սարալանջի կանաչապատումը ինձ երկար ժամանակ հանգիստ չէր տալիս․ անտանելի էր, երեկ սկսվեց
— Էդ ո՞նց… Արմինեի համակարգչից Դավիթ Բլեյանին կտրել չէր լինում. թողեց ու մոտեցավ ինձ, երբ ես փոխանցեցի օրվա լուրը՝ մեկ տարեկան ութ ամսականի սահմանը հատած Վահան Սերոբյանը, դարձել է կրթահամալիրի քոլեջի
Մայիսը միշտ հաղթական-տոնական է, պայծառ, ամառնամուտ-ամառաբեր, շորաթափ… ավելացրեք, սրընթաց է… Ոչ մի օրացույց լրիվ չէ, քիչ է, Սուսան Մարկոսյանն ի՜նչ անի, երբ մեր ընտրյալ Նիկոլն է ուղիղ, Հանրապետության հրապարակի ուժով
Վերնագիրը Չարենցինն է։ Հիմա, ինչպես պարբերաբար, ես Ռեքվիեմն եմ կարդում Կոմիտասի հիշատակին։ Այս անգամ ուզում եմ ձայնով, քեզ համար կարդալ, ընթերցող, ու, ավա՜ղ, քանզի գրասեղանիս լամպը անսարք է, և լույսը