Խե՜ր լինի․․․ Իմ օրագրի՝ օրվա գրի առաջին տողը-գլխագիրը սկսել է Դավիթ Բլեյանը որոշել․․․ Այսօրվանն էլ։ Երեկ առավոտյան կրթահամալիրի Բանգլադեշով իմ ու Արմինե Թոփչյանի աշխատանքային փաստագրական-արձանագրային հեծանվաայցը մեր արևմուտքի դպրոց-պարտեզում ավարտվեց ․․․ Ես
Դավիթ Բլեյանի հեղինակային ինքնապաշտպանությունն է մեր թելադրանքից։ — Ճամբարում շատ լավ էր,- իր անցկացրած օրվա մասին իմ հարցին այսպես՝ հատու պատասխանեց Դավիթը երեկ իրիկունը։ Մինչ համակրելի նախարար-մարդ Սուրեն Պապիկյանը երեկ
Ասիկա՝ 2018-ի հուլիսը, իմ կյանքում բացառիկ եղավ նորանկախ Հայաստանի շրջանում իմ ամենաերկարատև բացակայությամբ… Արթնացա իմ ընթերցողներին հայտնի ժամին՝ գիշերը 3-ին։ Անիկա՝ այսօրվա լուսումութը, ինձ այնքա՜ն հարազատ դիմավորեց-բերեց-իմ գրասեղանի առաջ նստեցրեց,
Այս էր Դավիթ Բլեյանի առաջին եզրակացությունը, որ հնչեց Երևանի «Զվարթնոց» օդակայանից Ստեփան հորեղբոր մեքենայով դուրս գալիս… Հուլիսի 18-19-ի գիշերահավասարին 16-օրյա բացակայությունից հետո Երևանում էինք Արմինեի ու Դավթի հետ… Հասկանո՞ւմ ենք ամեն
Մոնակո մեկնումից (06.07), և Երևան վերադառնալուց առաջ (18.07) ուղիղ եթերում Բլեյան- Չոլաքյան բարեկամության ընտանեկան ճամբարն է։
Հայ-ֆրանսիական հանրակրթական կամուրջներ։ Կրթահամալիրի տնօրենի հուլիսի 5-ի տեսագիրը՝ Արմինե Աբրահամյանի։
Փարիզ։ Ճամփորդության երրորդ օրը։
Ճամփորդության երկրորդ օրն է, Փարիզում հայտնի «Նոր Յառաջ» թերթի գլխավոր խմբագիր Ժիրայր Չոլաքյանի հյուրընկալ ընտանիքում ենք։ Երեկ՝ կեսգիշերին, Ժիրայրն ու Շուշան Բլեյանը դիմավորեցին մեզ Փարիզի շատ տպավորիչ՝ Շառլ դը Գոլ
Պետք է ուրեմն հարթություն փոխել. ճամփորդությունը այդպիսի մի փորձ է… Բարի ճանապարհ: Դավիթ Բլեյանը իր ճամփորդական անիվներով պայուսակը հավաքել է, իր քույրիկի անունը ինքնաթիռ նստելուց առաջ որոշել. — Վերջ, որոշել