Գրականություն, թե գրկախառնություն

— Հայրիկ, այսօր ես ու Ալեքսը երկու անգամ քո ասածը չենք արել… մեկ՝ մարմարյա սրահում, մեկ էլ Թումանյանի թանգարանի աստիճանների վրա… Ասացիր՝ ծափահարում ենք, մենք չծափահարեցինք…,- անկեղծանում է Դավիթ Բլեյանը։

Անհատի տաղանդի դրսևորման մանկավարժություն դրական սպասումների բացակայության պայմաններում

Դավիթ Բլեյանը կրկնել չի սիրում. կրկնել, ասել է, թե ձեր ուզածը հնչեցնողը չի. կձևափոխի, մի զավեշտ-փիս-արգելված բան կասի, որ կփոշմանեք: Բերանացի գիտի ողջը, ինչ համարվում է հայ մանկագրության, հայ մանուկի

Ձյունը գալիս է ավետիսներով բազում…

Ես իմ օրն սկսում եմ ավետիսով։ Այդպես և ողջ գիշեր. քանի՜ անգամ Աստղիկը իր ճիչով-կաթի պահանջով մեզ արթնացրեց… Ճերմակ-փափուկ ձյուն՝ իր ավետիսներով, իր ուրախությամբ… Տրտնջոց չլսեմ. ոչ մի ծպտուն… ուրախաբեր