Առավոտյան 4-ից 5-ը անցա մեդիայով, կարդացի՝ ինչ է կատարվել 24 ժամում, իմ բացակայությամբ։ Այդ ընթացքում կարդում եմ իմ էլեկտրոնային փոստը, աշխատանքի հետ կապված հատուկ տեքստեր։ Հիմա ես գրում եմ իմ աշխատասենյակում,
Դավիթ Բլեյանն իսկական նվեր մատուցեց Շուշան քրոջը՝ վերցրեց ու կիրակի օրով ժամը 16-ից քուն մտավ… Մսրա Մելիքին արժանի քուն։ Ծուռ Դավիթ է, որոշեց ու կրկնակի վարտիք հագավ, վրայից էլ՝ զուգագուլպա,
Ինչին դժվար է հավատալ, կասկածեք ու անցեք առաջ 04-ին մոտ է, օրը՝ կիրակի. օրվա գիրն իմ առջևում է: Այսպես օր օրի մոտենում ենք հուլիսի տասնյոթին՝ իմ բլոգ-կայք օրագրի ընթերցող-բարեկամ-աջակիցների հավաքին: Օրը
Դավիթ Բլեյանը երկու օր պարտեզ չի գնացել (խնդիրներ՝ ականջի ու կոկորդի), ու «Պապա, ես պարտեզին կարոտել եմ: Ես Արամին չեմ ծեծում: Արամն իմ ընկերն է: Ես Արամի հետ խաղում եմ:
Որ հարցերն անպատասխան չմնան, հարցեր, որ ամենաշատն են հնչում իմ օրերում հիմա՝ փողոցում, տաքսիում, այլուր – բոլորն են ճանաչում – ահա, օրերի հարցը իմ օրագրում: — Ինչի՞ էլ քաղաքականությամբ չեք
Սովորական պատում անսովորի մասին Պիետրո Շաքարյանն իսկական ամերիկացի է՝ անմիջական-գործնական-տիրական… Լիլիթ Բլեյանի միջոցով հայտնվեց Բանգլադեշում 2013-ի այս օրերին ու ինչքա՜ն հետևողական «հարցաքննում» էր ինձ։ Այդպես էլ անհայտ մնաց՝ ինչի՞ն էր
Սիրով քար եմ նետում Մարիետ Սիմոնյանի ուղղությամբ. ձեռս գնում է։ Նախ՝ չեմ կարող անարձագանք թողնել կրթահամալիրի Միջին դպրոցի ղեկավարի, մայրենիի հայտնի դասագրքերի հեղինակի ու համահեղինակի (որտեղ ես, Սուսան Մարկոսյան, քարը
Ամառային հուլիսն իրավունքների մեջ է. անտեսել չես կարող, իմ օրագիրը՝ վկա։ Ես Երևանում եմ, ավելին՝ ամենօրյա աշխատանքային նույն անցուդարձով (փաստ, որով հիացած չեմ), բայց… Նայելով մեքենաների չմաշվող հոսքերին՝ տեսնում եմ,
Գրելը, օրագիր վարելը ինձ ավելի ու ավելի է դուր գալիս. գրում եմ հեշտացող թեթևությամբ, հաճույքով, առանց նեղելու ինձ, օրագրի վրա ծախսելով 60-80 րոպե, միշտ առավոտ կանուխ, իսկ իմ բլոգում, իմ
Անձրև, կիրակի, ու ինտերնետ չկա… Հուլիսի 5-ի` ՀՀ Սահմանադրության օրվա անդրադարձ գոնե իմ օրագրում ունեալու ջանքերս, ինչպես տեսնում եք, ի դերև են եղել: Դրանում համոզվելու համար Դուք ստիպված եք կարդալ