Ստեփանակերտի մանկապատանեկան կենտրոնի պարի խումբը՝ իր երկու տասնյակի չափ պարողներով ու ղեկավարներով, իրական Արցախն է՝ ապրող մայրաքաղաքով, այսօրվա-վաղվա օրով… Ինձ, կրթահամալիրին, մեր գործը բոլորն են Արցախում ճանաչում. դա վերջին անգամ շոշափելի
Ալբերտ Էյնշտեյնը սա էր կրթություն անվանում: Եթե համաձայն եք, անցեք առաջ՝ 138-րդ գրին իմ բլոգապատման… Մեր սովորողների ծնողները մարդիկ են. հենց դրանով կարող են տարբերվել իրարից ու մյուսներից, ինչպես մեր սովորողները՝ նրանց
Աչքալուսա՜նք, Սվետա Ճաղարյանը, կրթահամալիրի երաժշտության ուսումնական կենտրոնի ղեկավարը, Կարեն Խաչատրյանը՝ նշանավոր Կայը, երաժշտության լաբորատորիայի ղեկավարը, և Լիլիթ Առաքելյանը՝ իմ սիրելի Պիլոն դաշնակահար, հասան իրենց մուրազին, դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին…
Ճշմարիտ ուրախությունը միշտ պարզ է և չունի պատճառներ. այդպիսի ուրախության մեջ ես անցկացրի շաբաթն էլ, կիրակին էլ, այդպիսի ուրախությամբ ես սիրում եմ այս շաբաթը (3-8 նոյեմբերի)։ Վճռական տոնին նախորդող թվագրությամբ
Բարի կիրակի ձեզ: Ձե՛զ էլ, ձեր որդկերանց էլ, իմ օրագրի մշտական ու ոչ մշտական ընթերցողներ, առաջին անգամ օրագիրը թերթողներ, սեբաստացի ու ոչ սեբաստացի… Կիրակիի գիրն, այսպես՝ լեգո-լեգո կհավաքվի… Գնել Հարությունյանը
Ես հիմա պատրաստվում եմ դիլիջանյան ամենամյա 2-րդ բիզնես ինովացիոն ֆորումին՝ «2018թ.՝ Հայաստանը 20 ամենանորարար երկրների շարքում» խորագրով անցկացվող դիլիջանյան բաց միջազգային հավաքին, որին կազմակերպիչ տնօրեն Հայկ Չոբանյանի՝ մեր միջին դպրոցի Արփիի և
Անցյալ տարի այս ժամանակ էր կարծես, Արմինե Թոփչյանը թող ճշտի, ես առաջարկեցի մի ուսումնական նախագիծ… երևանյան այգիներում, պուրակներում, անտառային գոտիներում (հա´, հա´ անտառային գոտինե՜ր) լինել խմբով, դասարանով… ու պատմել: Իջնենք,
Կրթահամալիրի տնօրենը 2014-ին ունի 24 օրվա վճարովի արձակուրդ, որի մի մասը օգտագործում է հիմա. բա էլ ե՞րբ։ Արձակուրդի օրերին ես կարողացա ընտանիքով 3 օրով լինել Արցախում. պատմել եմ: Նախատեսել եմ արձակուրդիս մնացած
Այս կիրակին միացավ իմ արձակուրդին. չորս օր ես արձակուրդում էի, ինչպես Լիլիթ Բլեյանի երգում՝ «ուրիշ քաղաքում», ոչ կրթահամալիրի Բանգլադեշում: Շնորհակալ եմ Արմինե Թոփչյանին ու «Սեբաստացիներ» երգչախմբին՝ ֆիլմով մեկօրյա թափառումին մասնակից
Կարող ենք, ասել է թե՝ պարտավոր ենք. ապրո՞ւմ ենք, չէ՞: Ահա, մեր սիրելի ուսուցիչ Մարինե Ամիրջանյանը երրորդ բալիկն ունեցավ՝ Գրիշա անունով… Ո՛չ տուն ունեն, ո՛չ կարգին ապրուստ, հիմա էլ՝ ֆիզարձակուրդի նպաստը… Կեցցե´,