Ի՜նչ պակաս լույս է… Սիմոն ջան
Արթուր Բախտամյանի «Չակերտներ» հեղինակային հաղորդաշարի անկեղծ զարմանքի ձայնը հենց նոր լսվեց. «Օրագրից հետո էլ գործի՞ եք գնում… Թե արդեն ասել եմ՝ իմը դա է, դուք արեք, ես իմ գործը պրծա»… Է՜, Արթուր
Արթուր Բախտամյանի «Չակերտներ» հեղինակային հաղորդաշարի անկեղծ զարմանքի ձայնը հենց նոր լսվեց. «Օրագրից հետո էլ գործի՞ եք գնում… Թե արդեն ասել եմ՝ իմը դա է, դուք արեք, ես իմ գործը պրծա»… Է՜, Արթուր
Մեր Տոն-ուսումնական նախագծի 6-րդ օրը, հարիսայի ծեսը, խաղաղ-ուրախ-միաբանող եղավ. ո´չ մի լարում, ո´չ մի արհեստականություն չնկատեցի, չզգացի: Ստացվեց՝ ինչպես շաբաթն էր, այնպես և շաբաթ օրը: Սա ընդհանուրիս համակած տրամադրությունն էր ու միասնական
«Դպիր» ամսագրին ես միշտ մոտեցել եմ ընդգծված հարգանքով՝ մանկավարժական առաջադեմ պարբերականի հարկի-դերի գիտակցմամբ։ Մեր Սուսան Մարկոսյանը՝ էլեկտրոնային «Դպիրի» հիմնադիր խմբագիրը եթե միայն կամ գլխավորապես «Դպիրով» զբաղվեր… Այս որոշումը միայն իրենից չի
— Իհարկե, այո, իհարկե, այո, իհարկե, այո,- ասում է «Սեբաստացի» ռադիոյով Արսեն Մինասյանը Գեղարվեստի կրտսերից, ում անհատական ցուցահանդեսը շարունակում է զարմացնել Գրիգոր Խաչատրյանին ու նրա նմաններին։ Մեր պարտեզներում՝ Քոլեջ-արհեստների, Գեղարվեստի, Դպրոց պարտեզի, Մայր դպրոցի,
Ափսոսանքի և մեղավորության օրեր տևող զգացում եմ ունենում, երբ չեմ կարողանում մասնակցել կրթահամալիրյան որևէ նորամուտի, մեկնարկի, հավաքի… Դրանում միշտ մեղավոր է լինում կրթահամալիրի տնօրենի պաշտոնը… Ինչպես այս անգամ. ես թերի
Սիրով հրապարակում եմ իմ փոստից երաժշտության ուսումնական կենտրոնի ղեկավար Սվետա Ճաղարյանի այս նամակը, որ ինձ ուրախացնում է. Հարգելի տիար Բլեյան, Վարդուհի Հակոբյանը երկու ամիս է դաշնամուր է դասավանդում Հիմնական և
Մայր դպրոցի՝ Ավագ դպրոց-վարժարանի նորանորոգ 3-րդ հարկ մտա որպես օտար՝ իրավունքի դասընթացը պարապելու. անգամ կրթահամալիրի համար ամբողջական թարմ ու հետաքրքիր կրթական միջավայր է ստացվել՝ տրամադրող, թափանցիկ, արևոտ էր հարկը, Գեղարվեստի ավագ դպրոցի դիզայնի
Ամենասպասվածը, իհարկե, սեբաստացիկների՝ ֆիզարձակուրդում գտնվող մեր գործընկերների ատամհատիկի փուլի երեխաների ողջույններն են տոնական: Տիկին Աիդան ներկա-բացական վերածել է ողջույնի… Դեկտեմբերի 12-ի մեր հանդիպումն ավանդական-ծիսական Դավիթ Բլեյանն այս տարի կկազմակերպի մեծի պես, այնպես, որ հավաք-ծեսի կենտրոնում
Հեգելը՝ Նունե Մովսիսյանի միջոցով, փոխանցել է կրթահամալիրին թռիչք՝ մտքի, սրտի, հավեսի ճախրանք: Ես էլ ահա՝ այդպիսի թռիչքի համար նոր հարթակներ հայթայթել-նվաճել-մաքրելով եմ զբաղված. Գեղարվեստի տանիքը՝ չէիք հավատում, Արման Գրիգորյանը՝ իր ավանգարդիստական
Արթնացա առտու 6.00-ին… Ես արթնացա, խոստովանեմ՝ այդ երկար քնով չհաղթահարած երեկվա ծանր զգացողությունները, որոնց մասին որքան էլ ուզեցա այսօր գրել, չկարողացա. զոռով գրելու օրագիր չէ իմբլոգապատումը, երբեք: Օգնության համար դիմեցի mskh.am-ին և ստացա լիուլի: