Դավիթ Բլեյանից չես հոգնի․ միշտ հետաքրքիր է, ինքնաբուխ․․․ — Спать не хочется… не охота… ,- և անցնում է,- нужно начать легкую разминку… Այսպես սկսեց օրը Աստղիկի եղբայր Դավիթը, որն ուզում
ԳԹԿ տնօրենի պաշտոնակատար Արմեն Փաշայանին Հարգելի պարոն Փաշայան Նորից պնդում ենք, որ ԳԹԿ-ն չի կարող ո՛չ թեստային, ո՛չ մեկ այլ եղանակով ընթացիկ գնահատում (ստուգում) կատարել, քանի որ հանրակրթության մասին ՀՀ
Արթնացա. մութ է… Դավիթ Բլեյանի խոսուն հումորը եկավ՝ ձայնն ականջներիս, տեսքը՝ աչքերիս… — Հայրիկը արթնանալիս լույս չի տեսնում… Նստեցի գրասեղանի առաջ. աշխատանք է, գրում եմ, պատմում… կհասնի ձեզ, մութ-լույսով կկարդաք… Ես
Գնահատման և թեստավորման կենտրոնի տնօրենի պաշտոնակատար պարոն Արմեն Փաշայանին
Ճամփորդ տիարի ետևից ո՜նց կհասնես. մնում է, որ օրագրով-պատումով իր հետագծին հետևես, այն էլ, որ բարեխղճությունը անընդհատ դարձնի իմ գիրը, ինչպես մտահղացվել է․․․ Արատես՝ իմ սանիկներ Գևորգ Հակոբյանի, Միքայել Ղազարյանի
«Ցայգ TV». Նազելի Բաղդասարյանի հեղինակային «Իրականում» հաղորդումը։
Իմ գիրն էլ դառնում է երգ ճանապարհի… Իմ սիրտը, իմ միտքը ու մարմինը այս օրերին ճամփեքին է, սեբաստացի ուսուցիչների տարբեր նախագծային խմբերով. ո՛չ մի խտրություն՝ ո՛չ ճամփի, ո՛չ ճամփի ընկերոջ․․․ Ու
— Ծի՛լ, ա՛յ կանաչ ծիլ, ի՞նչ անեմ, որ դու մի գիշերվա մեջ настоящий здоровяк դառնաս․․․ ,- իրիկունը քնելուց առաջ դիմում է Դավիթը պլաստիկե բաժակի միջի կանաչին․․․ թաքուն․․․ Երեկ, երբ ես
Մանկապատանեկան գրական-մշակութային երկշաբաթյա «Լուսապսակ» հանդեսի խմբագիր Ծովինար Տիրատուրյանը, իմ անզուգական հարսիկ, «Իմ նոր հայրենիք, հզոր հայրենիք» խորագրի խմբագիր` Սվետա Դանիելյանը, առաջարկել են հանդես գալ իմ խոսքով… Ու ես ուզում եմ
«Շատ լավ»-ը ցանկություն է… Որպես գնահատական ոչ միայն չեմ օգտագործում, այլև տիարի իրավունքով թույլ չեմ տալիս գործածել։ Մեզանում լա՜վ-ը արդեն լավ է, հատկապես որ լավ-եր են, լավ-ը շատ է։ Լավ