Օրագրի իմ ընթերցողի՝ էլ. փոստով հղած հարցին սիրով անդրադառնում եմ… Այս տարի ևս՝ դեկտեմբերի 29-ից՝ Սուրբ Ծննդյան պահոց Բարեկենդանից պահք եմ պահելու… Ամանորի սեղանն ինձ համար տոնականորեն գեղեցիկ է ու սպասված՝ հենց պահքով… Պահքն իմաստ,
Կրկնում եմ ես՝ այսքա՜ն վախեցնելու չափ հասուն իմ սիրելի Թամիին,անկասկած ոչինչ չի մնալու նույնը՝ նայելով իմ լուսամուտից այն կողմ… Շնորհակալ եմ, սիրելիս, և՛ վերնագրի, և՛ սկզբի համար օրվա գրի… Մնացածը, ինչպես
Հանդիսատես-ունկնդիրը երաժշտական ճաշակի-պահանջի իրականացման նախընտրելի՝ միջավայրային լուծում գիտի՝ համերգը: Մեր հերթական համերգը կայացավ Կամերայինում: Մենք խիզախություն ունեցանք 2014-ին նվաճելու միանգամից երկու պատվավոր համերգային դահլիճ՝ հունիսի 20-ին Առնո Բաբաջանյան համերգային դահլիճը, դեկտեմբերի
Ես հոգնում եմ, երևի, գրելուց, միայնակ մեծ սենյակում մնալուց. ժամը 5.00-ին մոտ է, գնում եմ ննջասենյակ, պառկում Դավթի մահճակալին. սենյակի լուսամուտի մեջ երևում է, որ Դավիթն ու Արմինեն հերթական անգամ տեղերը
Ես, որպես շաբաթ օրվա իմ կարևոր գործ, մասնակցեցի կրթահամալիրի Art TV-ի ամանորի տոնական նախաձեռնությանը. Նառա Նիկողոսյանի հետ կողքից հիանում ենք և´ Մարմարյա դահլիճ-տաղավարով, նրա տոնական հեռուստատեսային վիճակով, և՛ սեբաստացի մասնակիցների տոնական-ոգևորված մասնակցությամբ,
Դավիթն արթնացել է… – Մամ, պառկել եմ, նայում եմ քեզ… Հետո երգում է՝ համամ-զամ, զամ, զամ (ծաղրածուի երգն է երեկվա)… – Գիտե՞ս՝ Շուշոն եկել է… – Վիեննայի՞ց է եկել, ինքնաթիռո՞վ…
Շուշան Բլեյանը Վիեննայից ինձ, որպես գաղտնիք, հավաստիացրել էր, որ դեկտեմբերի 18-ին կլինի Երևանում, և Նոր տարի ու Սուրբ Ծնունդ միասին կանցկացնենք։ Ու ես քանի՜ անգամ Դավթին բացատրել եմ, որ դեկտեմբերի
— Հայրիկ, ես արդեն արթնացել եմ… դեկտեմբերի 12-ը եկել է՞… Մորաքույրը տորթ թխել-վերջացրել է՞, գնում եմ՝ տեսնեմ… Մեծ դժվարությամբ ուշ քնեց և նույն դժվարությամբ աչքերը բացեց ժամը 8-ի մոտ մեր հոբելյար
Իբր ես մի քնող եմ, հիմա էլ Դավիթը… հարու է տալիս… Հա, հա, հենց հարու, էն էլ՝ գիշերվա 2.30-3.00-ի արանքում. արթնանում եմ քացու կսմթոցներից: Քունս առել եմ, կնշանակի… Ես քնում եմ
Երեկ Արթիկի Մեղրաշեն (իմ բարեկամ Պետրոս Մակեյանի հարազատ Փանիկ գյուղին կպած) և Պեմզաշեն գյուղերի դպրոցի տնօրեններն էին հանկարծակի այցելել կրթահամալիր. կեցցե Մարի Գաբանյանը, մեր նշանավոր կրթահամալիրի նույնքան նշանավոր «Տիգրան Հայրապետյան»