Առավոտյան ես ավելի շուտ էի դուրս եկել իմ հեծանվով: Որոշել էի ճանապարհել Թբիլիսի թիվ 20 դպրոցի ինձ սիրելի դարձած մարդկանց, որոշել էի 8-10-ն առտու, մինչև Սևան մեկնելը լինել նրանց հետ: Այսպիսի
Կիրակի իմ քույր Էմմայի ծննդյան օրն էր. Էմման պիտի մեզ հավաքեր՝ հավաքեց։ Ինձ այնքա՜ն լավ էի զգում հարազատ մարդկանց մեծ խմբի հետ, Օհանավանում, իմ փեսա Գարիկի խնամած այգում, իմ սքանչելի
Դավիթ Բլեյանն իրեն արժանի պահեց, կարծում եմ, ողջ 250 կմ ճանապարհին, այդպիսի հայտնի խմբի հետ ճամփորդության ողջ ընթքացքում՝ Երևանից Մարտունի՝ Գեղահովիտ, Մադինա, Լեռնահովիտ, Վերին ու Ներքին Գետաշեններ, սարերով-ձորերով-Սևանա լճով, միկրոավտոբուսով,
Անեկդոտներն էլ, որպես իրենց ժամանակի պատմություններ, հայտնի են լինում, պատմվում-փոխանցվում, հետո չեն փոխանցվում, մոռացվում են… Ի՞նչ են լինում մոռացված անեկդոտները, ի՞նչ անես, եթե չես մոռացել, բայց չես փոխանցում-պատմում… Իմ օրագրում
Վեցերորդ օրը Աստված ավարտեց արարման գործերը, յոթերորդ օրը արարման բոլոր գործերից հանգստացավ: Աստված օրհնեց յոթերորդ օրը, սուրբ դարձրեց այն, քանի որ այդ օրը Աստված հանգստացավ արարման իր բոլոր գործերից: Հեղինակային
Մեր ճամբարն ուսումնական՝ բանգլադեշյան հունիսյան ճամբար 2015-ը դարձավ միջազգային՝ սեբաստացիներին միացավ Թբիլիսիի թիվ 20 դպրոցի սովորողներից և ծնողներից կազմված մեծ խումբ: Մեր վրաց այս ընկերները, որոնց հետ կապն արդեն կես տարվա
– Դավի՛թ ախպեր, էհե՜յ, վեր կաց, գո՜րծը մնաց… Դավիթ Բլեյանն իր ուսուցիչ մայրիկ Արմինեի ու նրա կուկուների հետ պատրաստվում է Բջնի՝ բերդ-եկեղեցի-Հրազդանի կիրճ, Սոլակի պաղ ջրեր ճամփորդության… Ճմռում է աչքերը…
Շաբաթ, գիշերը 3:30, ես իմ օրն սկսեցի mskh.am-ում, «ԱրտԲզզան» ռադիոյի հետ, երևանյան փողոցներում թափառումով… Ձայնագրիչը որակյալ, թեթև հարմար գործիք է մարդկանց հետ այսպես անմիջական-մտերմիկ զրուցելու, կարդալու, կարդալ տալու… Այս անգամ՝ Չարենց։ Հաճույքով
Որքա՜ն տպավորիչ են Արման Երանոսյանի, Մերի Թելունցի նախաձեռնությամբ «Տնտեսական միամսյակի»՝ մեկը մյուսին հաջորդող հավաքները: Հավաքներ եմ ասել՝ որպես ուսումնական պարապմունքի հեղինակային ձևեր, երբ տարատարիք սովորողները՝ սկսած 6-րդ դասարանից մինչև 12-րդ
«Ամեն մեկն ունի քնից արթնանալու իր պատճառը: Իմը՝ արթնանալն ու քեզ սպասելը»,- ազատության իր «Շողակն» — ում գրում է սեբաստացի Թամին՝ Միջին դպրոցի 8-րդ դասարանցի Թամար Աճեմյանը: Իմը՝ արթնանալն ու