– Դավի՛թ ախպեր, էհե՜յ, վեր կաց, գո՜րծը մնաց…
Դավիթ Բլեյանն իր ուսուցիչ մայրիկ Արմինեի ու նրա կուկուների հետ պատրաստվում է Բջնի՝ բերդ-եկեղեցի-Հրազդանի կիրճ, Սոլակի պաղ ջրեր ճամփորդության… Ճմռում է աչքերը… Միտքն արթուն է. մենք հերթական անգամ ավարտել ենք «Սասունցի Դավթի» մաս-մաս պատումն առավոտյան պատմվող, ամեն օր Թումանյան-Աղայան-Խնկո ապերից մի բան եմ կարդում…
– Աչքերիս մեջ ձուկիկ եմ տեսնում… Համ էլ մի գայլաձուկ, որ կրիաներ է կուլ տալիս…
Շնաձուկ-գայլաձուկը շփոթում եմ, բայց երեկ ես ու Դավիթը մի ֆիլմ էինք նայում կենդանական աշխարհի մասին, մեկ էլ մի գայլաձուկ թե շնաձուկ ջրի միջից ո՜նց դուրս պրծավ, ինչպես ջրի շիթ… Այսպիսի «ձուկը» կրիա էլ կուլ կտա… Տպավորվել է մեր հերոսը…
Իսկ իր ուսումնական ճամփորդության մասին դեռ կպատմի…

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Գալիքը, կուզեմ, որ արա՛գ գա…

Երկուշաբթին կարող է և դժվար օր է, բայց ոչ իմ օրագրի համար… Համեցե՛ք, այնքա՜ն կարևոր, չասված պատում է դուրս մնացել ամենօրյա անընդհատ իմ գրից, հագեցած համերգային շաբաթից, Չարենց-Դավթին հանձնված կիրակիից, դեռ

Ինչո՞ւ աղվեսները չեն հարձակվում կովերի վրա

Շուշան Բլեյանն ավելի ու ավելի է քսան տարեկան դառնում… Հուլիսի 13-ը տեսանելի է որպես կարևոր խորհուրդ իմ կյանքում… Ուրիշ հաճույք է երրորդ անգամ  քսան տարեկան աղջկա իրողության ընկալումը։ Առանձնահատուկ՝ Դավթի

Ինչո՞ւ են քնելուց առաջ հանում, որ կոշիկներով քնեն, ի՞նչ կլինի

Դավիթ Բլեյանն իր նոր կոշիկներն ամառային, որ մայրիկի հետ է գնել, սկսել է շատ հավանել, այնքան, որ ոչ միայն մինչև քնելը ոտքերից չհանեց-չփոխեց, այլև ուզում էր դրանցով քնել։ Իրիկունը ժամը