Երևանում բաց լիճ-լողափեր, լողավազան-ջրամբարներ ՝ որպես ամենօրյա լողի քաղաքային կազմակերպված վայրեր՝ հանրային տարածքներ, չկան: Հատուկենտ, որպես ջրային ավազաններ (շատրվաններ) պահվող տարածքները, լողալու համար չեն: Երևանյան լճի այսօրվա վիճակը դարձել է
Խոսուն վերնագիր է՝ «Երբ հանդիպում են շոգը, գիրքը, ջուրն ու ընթերցողը»… Նառա Նիկողոսյանն իր ամառային Նոր դպրոցով, Մարի Գաբանյանը՝ իր հուլիսյան գրադարանով, ու «Զանգակ» հրատարակչությունը ամառային ընթերցանության կազմակերպման նոր հարթակ
Դժվար էր հավատալ, որ 23 ամիս տևող բանակցություններն Իրանի միջուկային ծրագրի անժամկետ սառեցման և Իրանի նկատմամբ Արևմուտքի սահմանած տնտեսական ու այլ բնույթի պատժամիջոցների վերացման շուրջ, այսպիսի տպավորիչ ելք կունենան, ձեռք
Նկարում Հիմնական դպրոցի այգում 2014 թվականի մարտին տնկած ծիրանենին է, որն այս տարի արդեն բերք է տվել: Ապրիլի 12-ին, կիրակի օրը, Վատիկանի Սուրբ Պետրոսի տաճարում Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված
«Ար» հեռուստաընկերության «Հատուկ թղթակից» հաղորդումն անդրադառնում է հեղինակային, այլընտրանքային կրթությանը, «Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրին»: Հաղորդման հեղինակի հարցադրումն է՝ ինչու են հեղինակային, մասնավոր ու այլընտրանքային դպրոցներն ավելի որակյալ կրթություն ապահովում, քան պետականները:
«Զրույցներ Դավթի հետ լողավազանում» շարքն ինքն իրեն ծնվեց՝ այս ամառ… Ես էլ, Դավիթն էլ սկսել ենք սպասել հերթական զրույցին… Ահա, Դավիթը կարթնանա 7-ի-8-ի արանքում, ահա, իմ օգնությամբ կհաղթահարի մինչև լողարան
«Ուսումնական ամառ» նախագծով 2015-ի երևանյան-բանգլադեշյան ամառային դպրոց-ճամբարների ձևավորման 1+1 սկզբունքը, շնորհիվ Միջին դպրոցի ճամբարի, ցույց տվեց իր կենսունակությունը: Այս սկզբո՞ւնքն է դրված դասվարների և սովորողների՝ այսօր մեկնարկող «Մաթեմատիկա-լող-շախմատ» ճամբարների հավաքագրման հիմքում…
Ամեն ինչ Շուշան Բլեյանի սրտով եղավ, ինչպես մտածվել էր, այնքան հոգատար-կոնկրետ պատրաստել էր Շուշանի խնամակալ-քույրՏաթևիկը Բլեյան: Տաթևը միշտ Շուշանի կողքին է եղել՝ նրա ծննդյան օրվանից. ո՛չ երկարատև ուսումը Վիեննայում, ո՛չ
Դավիթ Բլեյանն առաջարկում է անցնել ինքնավարության. Դպրոց-պարտեզի իրենց խմբում մնան ինքն ու իր կուկուները, իր ընկեր Ռազը, իսկ ընկեր Կարինեն ու Մելինեն գնան… — Ո՞ւր գնան,- հարցնում եմ: — Թող
Դավիթը իր օրը, պաղ ջրում լողալը, նվիրեց Գևորգ հոպարին… — Դավիթ,- հարցնում եմ,- այս պաղ ջրով ավազանում կլողա՞ս… Ջուրը նոր-նոր լցվում է… Մոտենում է լողազգեստով, պոկվում արդեն արևից տաքացած ավազանում