Երբ կարդացի, ոչ թե տեսա—լսեցի, Կարպիս Փաշոյանի հետ իմ զրույցի առաջին մասը, խաղաղվեցի, այլոց համար էլ ինձ օգտակար թվաց խոսքը մեր, որպես իրար հարգող մարդկանց կենդանի զրույց։ Շնորհակալ եմ Մարինե Ամիրջանյանին մի չարչարանքի
Ուսուցիչն ընկեր Լիլիթի (Առաքելյան) պես պիտի լինի, որ կարոտես, տեսնես՝ ուրախանաս, մոտենաս, որ հետը լինես, կարոտդ առնես, ուրախանաս․․․ – Պա՛պ, դու գուշակեցիր, որ ուզում եմ դաշնամուրի գնամ, շարունակեմ․․․
Գիտեի՝ ինչի մասին պիտի պատմեմ—գրեմ․․․ Վեր կացա ու առավոտ—գիշերով իմ մահճակալից նեղ անցումով, ընդարձակ հյուրասենյակով մինչև աշխարհի իմ անկյուն, գրասեղան՝ Խանջյան փողոցի մեր բնակարանի հարավ—արևմուտք նայող պատուհանի մոտ, հասա զգույշ՝ մի
Օգտագործելով Արատեսյան եռօրյա ճամբարի հնարավորությունը՝ հասարակագիտական ստուգատեսի շրջանակում մարտի 26-ին Եղեգնաձորի թ. 2 հիմնական դպրոցում ունեցանք բավականին ակտիվ հասարակագիտական քննարկում։ Նյութը «Մերօրյա պատմություն» ուսումնական շարքն էր:
Իմ զարմանալի քույրիկ Նազենի աստղի՝ Նազենի կրտսեր, իսկական Հովհաննիսյանի ծննդյան առթիվ երեկ կազմակերպած ընտանեկան հավաքի տպավորությունից ծնված, իմ այս գրով փոխանցած․․․ մի օրվա հեղինակային մանկավարժության համի ուժը։
Դավթին քնից արթնացնում եմ ամեն օր. հեշտ գործ չէ․․․ Քիչ առաջ էլ Արմինեին արթնացրինք. Աստղիկը լա՜վ լողաց ցնցուղի տակ, այնքա՜ն լավ, որ սիրտը ծիծիկ է ուզում, կաթիկ․․․ Արմինեն օգտվել էր
Նոր կացարան, նոր հնարավորություններ, նոր շրջան կրթական փոխանակումների․․․
Աստղիկի խոսքից հետաքրքիր բա՞ն. միայն ուշադիր լինես, գրառես… նույնությամբ։ – Բարի լույս, մայրի՛կ, արի ծանոթանանք։ Իմ անունը Աստղիկ ա։ Քո անունը մայրիկ չի՞, Արմինե՞ ա։ Պապայի անունը հայրի՞կ ա։ Աշո՞տ