Ես, գիտեք, Աժ պատգամավորի թեկնածու չեմ, կուսակցական չեմ (անգամ ծպտյալ), ընտրական հանձնաժողովի անդամ-դիտորդ չեմ, հասարակական որևէ այլ ծանրաբեռնվածություն չունեմ, ՀՀ ԱԺ ընտրություններին 2017թ. ապրիլի 2-ին մասնակցում եմ որպես ընտրող։ Ես
Պիկասո՞ն… չէ, ամեն օր հանրահայտ դարձող մեր ութերորդցի Նանոր Հովհաննիսյանն է ասել, ես նրա բլոգում եմ կարդացել-կարդում-կկարդամ… Պիկասոյին ու այս շարքում մյուսներին էլ ես ո՞նց կհանդիպեմ-չեմ հանդիպի, եթե ոչ Նանորի ու
Լավ է, որ իմացա՝ ինչ բան է կարոտը. գրում-ներկայանում է իր բլոգում իր կարոտով մեր 8-րդցի Անգելինա Արզումանյանը, և ես նրա կարոտից անակնկալի եմ գալիս: Այս ե՞րբ, այսպիսի՜ հասունացում… Քո
Բարի-պարգև կիրակի։ Այդպիսին էր և երեկվա շաբաթ օրը, որ սկսվեց մինչև ժամը 9-ը, Զանգիի Սեյրան բարձունքին, հեծանվի վրա․ անցավ ողջ օրը և՛ բարձունքն ինձ հետ, և՛ հեծանվի վրա․․․ արշավային-ճամփորդական, Զանգվի
Օրն իմ, մի ժամ ուշ, երկու ժամ շուտ, գիշերով-առտու, այգով-ցայգով, պիտի սկսվեր ու սկսվում է այսպես՝ համակարգչի առաջ, մեդիա-քաղաքական իմ պտույտով… Սովորական օր է։ Իմ պտույտն է ավելի ու ավելի
Ժամանակը հետո փոշոտ պատնեշ հինեց — Եվ ինքը ամբո՛ղջը մոռացավ։ — Դավիթ Բլեյանը նոր ներքնակ ունի՝ հաստ, բարձր, ավելի մե՞ծ՝ լայն ու երկար, թե՞ իրեն թվում է, բայց հատուկ իր
Նա դուրս եկավ տնից առավոտվա ծեգին, Իր ետևից կամաց դուռը փակեց, Վերջին անգամ նայեց իր տնակին — Եվ քայլերը ուղղեց դեպի բաղերը։ — Ցուրտ էր։ — Արևը դեռ հորիզոնից Նոր
Երբ լրագրողը՝ ծանոթ-անծանոթ, հատկապես ինտերնետային-անկախ-ինքնորոշված հեռարձակման, բարեկիրթ-խելացի-հետևողական է լինում, ես նահանջում եմ, ինչպես երեկ, ու երեկոյան 8-ին հայտնվում, այ, այսպիսի եթերում… Ես չգիտեմ-չեմ ուզում իմանալ՝ ինչի մասին կխոսենք-եթերում, միայն չմոնտաժեն-չխմբագրեն,
Մարդու համար վերևից եկած ազատությունը ցողից ավելի չէ, եթե մարդը նախ՝ ինքը յուր մեջ ազատ չէ, և երկրորդ՝ այնուհետև ինքը պիտի բռնանա յուր ընկերների վրա: Ամբողջական-հասկանալի է ասված, ու ասողն
Հովհաննես Թումանյանն ինքն իր մասին է այսպես ասել՝ պետք է արժանին մատուցեք այն մարդուն, ով կարողանում է բարկանալ այն ժամանակ, երբ պետք է, այն մարդու վրա, որ պետք է, այն պատճառով,