Ծիրանի ձեռը կրակն են ընկել ոչ միայն չորս սեբաստացիների ծնող, հայտնի երկրագործ Արտյոմ Խաչատրյանը, այլև ծիրանի երկիր Հայաստանում՝ բերքն այս տարի առատ է, կրթահամալիրի Հյուսիսում, Հարավում… Արտեմը կոչով-հրավերով դիմում է
Մարմարյա սրահում մի պահ ինձ թվաց, որ Դավիթ Բլեյանը դառնում է անտանելի ու մինչ պտույտ գործեցի, որ ուսուցիչ Լուսինե Փաշայանի կամ Արմինե մայրիկի օգնությանը դիմեմ (հեշտ չէր, բոլորը ու յուրաքանչյուրը՝
«Ալեկոծությունը կարող է երբեմն կարող է անկայունացնել վիճակը, բայց երբեմն էլ կարող է իրավիճակը փոխել։ Արևելյան գործընկերությունը տարածաշրջանում խրախուսում է ճկուն քաղաքականությունը։ Պետք է մեր գործընկերներին՝ պատրաստ լինել անկանխատեսելի զարգացումների»,- հայտարարել
Բարձրագույն որակավորման հանձնաժողովի (ԲՈՀ) նոր նախագահի նշանակումը և ճանաչված տրոբադար Գոռ Հարությունյանի «Երեք գազելով զրույցը Աստծու հետ», «Գազել 2. Զրույց բախտի»-ն ինձ զբաղեցրին առավոտ շատ, երբ ակամա-անպատեհ, միշտ է այսպես,
Ռուսաստանցի ուսուցչուհիները մերկացել են՝ ի աջակցություն աշխատանքից հեռացված իրենց գործընկերուհու… Այսպիսի հրապարակումները բաց չեմ թողնում. իրավունքի պաշտպանությունը մասնագիտական համերաշխությունը դաշտ են ազատում երևակայության փայլատակումների, թարմ հետաքրքիր-ազդեցիկ լուծումների համար: Իսկապես, ինչպես
Որ գարունը կգա, չի ուշանա… «Խրոխտ»-ը կորել էր, երեկ սոցցանցով եկավ վերնագիր դարձավ, ոչ որպես «դուխով»-ի փոխարեն, ես եղել և մնում եմ կենդանի լեզվի կրողն ու ջատագովը: Պարզապես բառարաններ քիչ
Տնտեսագետ, հիմա Ռուս-Հայկական (սլավոնական) համալսարանի տնտեսագիտության և բիզնեսի ինստիտուտի տնօրեն, գիտությունների դոկտոր Էդվարդ Սանդոյանի խոսքի-ելույթի նկատմամբ միշտ ուշադիր եմ եղել: Չեմ մոռացել, 1998-1999-ին ՀՀ ֆինանսների նախարարն էր ինքը, իր աշխատասենյակում մեր զրույցը հեղինակային մանկավարժության
1977-ի ծնվել է Ստեփան եղբորս առաջնեկ Աննա-Անուլ Բլեյանը, 1978-ին՝ իմ առաջնեկ Լիլիթ Բլեյանը, 1979-ին՝ Գագիկ եղբորս առաջնեկ Դիանա Բլեյանը, 1980-ին, տասն օրվա տարբերությամբ՝ իմ քույր Էմմայի Էդիտը Հովհաննիսյան ու իմ
Իմ ժողովուրդը իմ ընթերցո՞ղն է… Արթնացա կարևոր. ոչ մորս նման ցուցադրական անմատչելի, թևերս խաչ արած, թե գովեք, ճանապարհ գտեք՝ ինձ մոտեցեք… Չէ, արթնացա սովորական, հորս նման կարևոր, ինչպես գնում էր գործի՝
Առավոտը Դավթին մեր մահճակալից հանելուց առաջ զմայլանք պիտի ապրես. ո՞նց մոտենաս խաղաղ իր նինջի մեջ այս հետաքրքիր օր օրի մեծացող մարդուն… Մի նախաբան գտնում եմ ամեն անգամ, որ լսելի լինեմ,