Ինքնագլոր-գիր է այսպիսին, օրը ինքն իրեն ստեղծող-պատմվող հընթացս, բանավոր, հետո ծիսական դարձած իմ գրավոր արարով… այս անգամ առտու… Ես չեմ կարող քնկոտ լինել աշխատանքում, ձեզ հետ-ձեր մեջ… իմ խորը քնով
Այսպես, այսօր կորչող քաղաք… Այն քաղաքը, որտեղ ես ապրում եմ, որ իմն է միայն, ու կթողնի մեզ մեկ-մեկ… Թակոցով բացվող քաղաքը, Օղակաձևի ու Զանգվի կիրճի միջև պարփակված մի բնական սահմանով, հասարակությանը
Սեբաստացիներն այսպիսին են… Ես արթնացել եմ ժամը 2-ին գիշերը, դեռ չեմ կարդացել Առնոլդ Բլեյանի մատուցմամբ այս տեղեկությունը… Սովորական տիարի սովորական օրվա՝ հունվարի 8-ի սկիզբն է. ժամը 8։20, ըստ չվացուցակի սեբաստացիական,
Հոգատարությունն այսպես է լինում՝ կոնկրետ։ Ու անկախությունն այսպես է լինում, որպես հոգատարություն․․․ Արհմիութենական կազմակերպությունը կրթահամալիրի 50000-ական դրամով պարգևատրել է կրթահամալիրի աշխատողներին, որոնց որդիներն այսօր ծառայում են հայոց բանակում․․․ Առիթի այսպիսի
Սա ես ասել եմ 2014-ին, բայց կարող էի ասել և այս հունվարի 1-ի առիթով… հենց նրա համար, որ խոսքը պիտի ուղեցույց լինի, միշտ առջևում պիտի լինի… Իսկ տարիների մեր գործի
Որպես երևանցի՝ ծնունդով ու մշտական բնակությամբ, երեխաներով, նրանց երեխաներով, աշխատանքով․․․ ամենամեծ կորուստը Երևանն է եղել, ու ամենամեծ ձեռքբերումը, որ ակնկալում էի ունենալ 2018-ի ապրիլի ընդվզումով-իշխանափոխությամբ, Երևանն է, նրա՝ ճակատագրի դատապարտվածության
Մեծ քաղաքը Ամէն ինչ մեծ է մեծ քաղաքին մէջ հաճոյքը մեծ ցաւը մեծ պողոտաներուն ու շէնքերուն նման Ու անոնք որոնք պզտիկ մարդիկ են Երբեք հանդարտ պիտի չըլլան մեծ քաղաքին մէջ
Իմ օրագիրը, իմ բլոգապատումը 2019-ին կլինի անընդհատ․․․ Նախածննդյան-Սուրբծննդյան օրերին հունվարի ես կպատմեմ, կգրեմ, եթեր դուրս կգամ արտակարգ․․․ 01․01․2019, ժամը 11։00 Դավիթ Բլեյանը իմ ուղեկցությամբ մտնում է լողարան․․․ Դժվար է հանվում․․․
Իմ 2018-ի վերջին գրի, վերջնագիր չհնչի, օրագրի թվով 1540-րդ պատումի վերնագիրը վերցրել եմ այս հղումով՝ Գարսիա Մարկեսի՝ Սողոմոն Ավետիսյանի ընտրած փնջից մտքերի․․․ Որ իմ՝ թեկուզ և վերջնագիրը ինտերակտիվ լինի, փնջից ձեր