Շնորհակալ եմ 1in.am-ին, լրագրողներ Գոհար Հայրապետյանին և Ժիրայր Ոսկանյանին՝ իմ տեսագրի ստեղծման, այսպիսով իմ բլոգապատմանը թարմություն հաղորդելու համար։ Սա իմ անդրադարձն է այսօրվա հանրային, քաղաքական, պետական անցուդարձին։ Հարցնում եք իմ վերաբերմունքը կրթահամալիրից դուրս կատարվողին, ես էլ պարբերաբար օգտագործում եմ ԶԼՄ-ների հարթակները և՛ հասկանալի լինելու համար, և՛ դրանով նաև օգտակար։

Նաև ձեր հետաքրքրություններով են որոշվում իմ այսպիսի առաջիկա ելույթները, հրապարակումները։ Ես շարունակում եմ իսկական հեծանվի վրա լինել, նախանձեք և հետևեք ինձ իմ ֆեյսբուքյան էջում՝ շաբաթվա ամփոփումով նաև, իմ բլոգում՝ օրագրով, որ թվով 1554-րդ անընդհատ պատումն է հրապարակում այսօր, ԶԼՄ-ներում, ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերներում

Միշտ Ձեր, սեբաստացի-ոչ սեբաստացի…
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=RspUy5Zpt5E]

Լուսանկարը՝ Տաթև Աթոյանի
#1554

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մեր` որպես հավաքականություն, մոբիլ ու խիզախ գործելու ժամանակը

Մոբիլ՝ այսպես են գործում. որոշեցի առավոտ 7-ին ճանապարհել Գյումրի գնացքով մեկնող իմ Տաթևիկին Բլեյան ու թոռնուհի Արևիկին, երբ ավարտել էի օրվա գիրը, երբ Արմինեն ու Դավիթ Բլեյանը շարունակում էին իրենց

Դավթի հայրիկի՝ Աշոտ պապիկի, նույն ինքը տիար տնօրենի, պարոն Բլեյանի 168-րդ գիրը

Ինձ դուր է գալիս կրթահամալիրում ինքնակազմակերպման, փոխօգնության և համերաշխության ռեժիմը, որն ապահովում է ցանկացած կարգի, ռանգի, քանակի այցելուների պատշաճ ընդունումը-ճանապարհումը առանց կրթահամալիրի բնականոն-կենդանի-բաց գործունեությունը խաթարելու, առանց մեր սովորողին և ուսուցչին՝

Ախ, գարուն է, գարուն է… Ջա՛ն…

— Մայրիկ, 0-ն (զրոն) թվերի ի՞նչն է… Զրոն որ կանգնի թվերի կողքը, 1-ը ի՞նչ կդառնա… Ինքն էլ պատասխանում է. — 10 կդառնա… — Իսկ էլի զրո որ կանգնի՞, Դավիթ… —