Գորիսի Տեղ գյուղով Լաչին-Արցախ միշտ անցել եմ ու ամեն անգամ ճանապարհի կանչերին դեպի գյուղ, քանի՞ անգամ, նետել եմ՝ հետո․․․ Շնորհակալ եմ սեբաստացի ընտանիքին՝ Կոռնիձորի Վարդան Կարապետյանին, Տեղի Լուսինե Բարխուդարյանին, հետո-ն հիմա դարձնելու,
Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն պետության՝ ներքին-բաց սահմաններով, ԽՍՀՄ միասնական օրենքներով համակեցության շրջանում, ՀԽՍՀ Կապանի, Մեղրիի, Գորիսի, Սիսիանի շրջաններում բնական համակեցությունը բերել էր հայերով-ադրբեջանցիներով բնակավայրերի, բնակավայրերի՝ հայկական, ադրբեջանական թաղամասերի առաջացմանը․․․
Սա պիտի հնչեր որպես Ավետիս Սուրբ Ծննդյան… Կարող էր հնչել։
Հին ասելով՝ նկատի ունեմ խորհրդային շրջանը, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միության կազմում, խորհրդային պետության ներքին բաց սահմաններով, խորհրդային պետության ռեժիմով պարտադրված ու խորհրդային միասնական օրենքներով կարգավորվող հայ-ադրբեջանական համակեցությունը, որը ես անվանել
Ծիսական խոհանոցը՝ թանի պատրաստությունը Վարդան Կարապետյանի հայրական տանը վերածվեց Նոր ուղու քաղաքական խոհանոցի, մեր ընտանեկան համերաշխությունից անցում հայ-ադրբեջանական համերաշխության։ Այնքա՛ն մոտիկ միմյանց։
Սյունյաց աշխարհի հայտնի ճամփորդներով 2021-ի առաջին օրը խոստացված խաղաղության բաժակը բարձրացրինք Սյունիքի Բլեյաններով։ Միացեք մեզ․․․
Տարին է հին ու նոր։ Ես եղել եմ նոր ուղի, ես կամ նոր ուղի, միշտ։
Որ նոր տարին շարունակենք, ինչպես ավարտում ենք, կամ հակառակը սրա… Օրերն իմ այդպիսին են տարեմուտի, ու երեկը բացառություն չեղավ, եղավ հերթականը… Համերաշխ ստեղծումի ցույց էր մի, խիտ ու տոնական, որ այն