Հեգելը՝ Նունե Մովսիսյանի միջոցով, փոխանցել է կրթահամալիրին թռիչք՝ մտքի, սրտի, հավեսի ճախրանք: Ես էլ ահա՝ այդպիսի թռիչքի համար նոր հարթակներ հայթայթել-նվաճել-մաքրելով եմ զբաղված. Գեղարվեստի տանիքը՝ չէիք հավատում, Արման Գրիգորյանը՝ իր
Մեր Դավիթը տղա՜ է, տղա՛, ինչպես ինքն է հաճախ հիշեցնում, ու ինչպես իրենց մաշկի վրա դա ամեն անգամ զգում են իր քույրիկներ Արևիկը, Սոնուլիկը, Մելինե-Մարիամիկը։ Երեկ հերթը Նազենի կրտսեր Հովհաննիսյանինն
სტეფანაკერტის ფიზმატ სკლის 10-ე კლასელის ანგელინას ქომენტარიი: “ეს იყო მშვენიერი დღე საყვარელ ადამიანებთან ერთად, ხვალაც ველოდბი საერთო მეცადინეობას. აპრილში როდესაც მონაწილეობას ვიღებდი ეკოტურზე, და ეხლა რომ ვნახე ჩვენი ეკოტურის მეგობრებს,
Հորս հետ իմ խոսակցությունը չի ավարտվել, հայրս կա։ Մահացել է 1976թ.՝ 38 տարի առաջ ու, տեսեք, ի՜նչ մանրամասներ եմ ես հիշում, ինչ սիրով ու ցավով… Իրիկունը 8.00-ի մոտ ես բարձրանում եմ
Միասին գործի, դասի, պարտեզ գնալը համաձայնեցում է ենթադրում իմ, Դավթի և Արմինեի անհատական ռեժիմներում, և որքան էլ զարմանալի թվա, ամենազիջողը, հարմարվողն ու աջակցողը ես եմ, միայն թե 8.30, աջով Դավթի ձեռքը
Արցախի հանրային հեռուստատեսության «Երեկոն մեզ հետ» հաղորդման հյուրը եղա, երբ հոկտեմբերի 22-24-ին Դավթի հետ Արցախում էի։
«Мир книг», 12-ое декабря, 1990 Издательство «Аревик» выпустило в свет сборник «Каков наш путь», куда вошли статьи знаменитых деятелей Республики. Вступление написал Ашот Блеян. Представляем цитаты и речь Ашота Блеяна,
Ալբերտ Էյնշտեյնը սա էր կրթություն անվանում: Եթե համաձայն եք, անցեք առաջ՝ 138-րդ գրին իմ բլոգապատման… — Դավիթ,- ասում եմ,- քնել ես քո անկողնո՞ւմ: — «Անկողին» չեն ասում, «մահճակալ» են ասում,
Իմ բոլոր ջանքերը՝ Դավիթ Բլեյանին մինչև ժամը 8.00 արթնացնելու, հաջողության չունեցան: Մարդը կիրակի չքնածը խորը-խորը հիմա է քնում. ո՜ւր ունի շտապելու, իրեն ինչ, որ հայրիկն էլ, մայրիկն էլ ժամով կապված են
«Կանչ», 25 հուլիսի, չորեքշաբթի, թիվ 30, 2001 Կրթությունը սիրո, ահա ինչու՝ խիզախության գործ է: Հուլիսի 15-ից օգոստոսի 20-ը՝ արձակուրդային համարվող շրջանը, կրթահամալիրի գործունեության այսօրվա պատասխանատուների հետ վերածեցինք քննարկման ժամանակահատվածի: Շահագրգիռ