Տնտեսագետ, հիմա Ռուս-Հայկական (սլավոնական) համալսարանի տնտեսագիտության և բիզնեսի ինստիտուտի տնօրեն, գիտությունների դոկտոր Էդվարդ Սանդոյանի խոսքի-ելույթի նկատմամբ միշտ ուշադիր եմ եղել: Չեմ մոռացել, 1998-1999-ին ՀՀ ֆինանսների նախարարն էր ինքը, իր աշխատասենյակում մեր զրույցը հեղինակային մանկավարժության
1977-ի ծնվել է Ստեփան եղբորս առաջնեկ Աննա-Անուլ Բլեյանը, 1978-ին՝ իմ առաջնեկ Լիլիթ Բլեյանը, 1979-ին՝ Գագիկ եղբորս առաջնեկ Դիանա Բլեյանը, 1980-ին, տասն օրվա տարբերությամբ՝ իմ քույր Էմմայի Էդիտը Հովհաննիսյան ու իմ
Իմ ժողովուրդը իմ ընթերցո՞ղն է… Արթնացա կարևոր. ոչ մորս նման ցուցադրական անմատչելի, թևերս խաչ արած, թե գովեք, ճանապարհ գտեք՝ ինձ մոտեցեք… Չէ, արթնացա սովորական, հորս նման կարևոր, ինչպես գնում էր գործի՝
Առավոտը Դավթին մեր մահճակալից հանելուց առաջ զմայլանք պիտի ապրես. ո՞նց մոտենաս խաղաղ իր նինջի մեջ այս հետաքրքիր օր օրի մեծացող մարդուն… Մի նախաբան գտնում եմ ամեն անգամ, որ լսելի լինեմ,
Ասուլիսը իմ ընտրությունը չէ-հաղորդակցվելու կերպը չէ, բայց Հայելու Անժելային հերթական անգամ մերժել չէր լինի… Լավ է, դինամիկ եղավ, խիտ… չհասցրեցի ո՛չ ձանձրանալ, ո՛չ… զայրանալ, ո՛չ էլ ասուլիսից հետո ներկա լրագրողներից
Առտու ժամը հինգն է. բաց պատուհանով աշխարհի իմ անկյունում, բարի լույս, սկսում եմ ես օրն իմ պատումով երեկվա։ Ես ունեմ մինչև մեկ ժամ սրա համար, մինչև մեկ ժամ կարդալու. այսօրվա
2018-ի միջնակարգ 12-ամյայի շրջանը կրթահամալիրի ավագ դպրոցում ավարտող Սոնա Բեզիրգանյանի համար ինքնաճանաչողության և ինքնարտահայտման միջոց է գրելը: Համեցեք Գեղարվեստի հարթակ՝ Սոնային լսելու-տեսնելու համար. շնորհակալ եմ, բլոգային ուսուցում, Սոնայի ու իր
Այսպես արձագանքեց քնից նոր վերկացած (որ թողնես, կքնի…) Դավիթ Բլեյանը կիրակնօրյա մեր ծրագրի ներկայացմանը. — Գիտես, գնում ենք Միքայելենց տուն, հետո միասին Տաթևենց տուն… Տաթևն ու Միքայելը, Դավիթ ջան, նշանվում-ամուսնանում
Իմ գիրը, որպես պատում, երեկվա շարունակությունն է, ինչպես երեկվա իմ գործը… այսպես, օր օրի, անընդհատ ու բարեխիղճ, որ կայանա, խնամքով հաստատվի կյանքում, զարգանա… Թվում է՝ ո՛ւր սովորողի արձակուրդի անհոգությունը, ճամբարային
Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե, Ճախրակի ոտ փըշատ էր, Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե, Ճախրակ մանող շիմշատ էր: Պարերգով արթնացա։ Բարի լույս, մեր աշխարհ, շարունակ մեծացող ու ամեն ամառնամուտ լողափերով