Իմ գիրը, որպես պատում, երեկվա շարունակությունն է, ինչպես երեկվա իմ գործը… այսպես, օր օրի, անընդհատ ու բարեխիղճ, որ կայանա, խնամքով հաստատվի կյանքում, զարգանա…

Թվում է՝ ո՛ւր սովորողի արձակուրդի անհոգությունը, ճամբարային ինքնավարությունը, ո՛ւր ստուգումների քննական բնույթը՝ իր խիստ կանոնակարգով, անհանգիստ ծնողների հուզումով․․․ Բայց սրանք՝ այս անկապ-անհամատեղելիները, կարող են հադիպել կրթահամալիրի Արևելյան, Արևմտյան, Հյուսիսի ու Հարավի դպրոց-պարտեզներում, ուսումնական ճամբարներում, ու 4-րդ դասարանցիների մայրենի լեզվի ստուգումները՝ միասնական հանրապետությունով մեկ, նոր կազմակերպում ստանան՝ սովորողներով-ծնողներով-ուսուցիչներով, նոր կրթական միջավայրում՝ որպես ուսումնահետազոտական ամբողջական ներառական ճամբար, իր առավոտյան ընդհանուր պարապմունքով, ժամերգությամբ, իր օրվա անելիքի նյութականացմամբ-քննարկմամբ։ Ու բաց-մարդկային՝ բոլոր փուլերում, արդար-հավաստի-մեկնաբանելի՝ յուրաքանչյուր գործողություն, տեղում ուղղելի՝ ամեն մի վրիպում․․․

Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1394

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մեր ժամանակների տիրակալները

Այսպես հաճախ չի լինում, որ արթնանում ես ու ոչ միայն գիտես՝ ինչ ես գրելու, այլև գիտես վերնագիրը, գիտես՝ ինչպես ես սկսելու, շարունակությունը գիտես. արթնանում ես՝ գրելու, որոշակի տեքստ փոխանցելու համար,

Օրվա մեջ ծիծաղեք 15 րոպեից ոչ պակաս

Առողջ սիրտ ունելու համար առաջարկվող 9 խորհուրդներից է։ Հրանտ Բագրատյանի հրահրած քննարկմանը մեր Նունե Մովսիսյանի բերած ծանրաքաշ մեջբերումը Սևակից՝ հայոց լեզուն որբի գլուխ չէ, ծիծաղս պայթեցրեց։ Չէ, Նունե ջան, սրբի

Ով դարի՝ ով բարի…

Իմ այս տեսանյութի հերոսին հանդիպեցինք Եղեգիսի կենտրոնում, երբ Վիգեն Ավետիսին ու Աշոտ Ասլանյանին ներկայացնում էի Օրբելյանների տապանատունը, իսկ 26-ամյա Սարգիսը իր Նիվա-ամենագնացով քշում էր ուլիկ-գառուկների խմբերին…