1977-ի ծնվել է Ստեփան եղբորս առաջնեկ Աննա-Անուլ Բլեյանը, 1978-ին՝ իմ առաջնեկ Լիլիթ Բլեյանը, 1979-ին՝ Գագիկ եղբորս առաջնեկ Դիանա Բլեյանը, 1980-ին,  տասն օրվա տարբերությամբ՝ իմ քույր Էմմայի Էդիտը Հովհաննիսյան ու իմ երկրորդը՝ Տաթևը Բլեյան։ Լավ շարք է, իրար կողքի եկան, շարվեցին երեկ, մեր տանը, երբ Դիաննան, որ ժամանել է Ամերիկայի Միացյալ  Նահանգներից՝ Մայամիից նշանավոր, կեսօրին մտավ մեր տուն․․․ Միշտ  յուրահատուկ, լուռ-աչքերով խոսուն, նրբիրան-երկար Դիանան, Էդիտի-Ստեփանի-Տաթևի աղմկոտ ուղեկցությամբ, Վահագնի ծնունդ Վահանին առաջներն առած․․․

Ես չգիտեի, որ իմ քույրիկին այսքա՜ն կարոտել եմ․ 2002-ից հաշվեք, 16 տարի մենք իրար չենք տեսել․․․ Երկար զրուցեցինք, լսեցինք, տվեցինք-առանք, չտրվեցիք Ստեփանի արդարադատությանը, համաներումով սկսված մեր զորեղ կարոտը հետո մեզ տարավ Ավան, Դիանայի հայրական բնակարան-թաղ-ծննդավայր, ու շրջան բռնած՝ սկսեցինք լսել մեր ավագ, միշտ հետաքրքիր Գագիկ եղբորը, հորեղբորը, քեռուն․․․ Միշտ այդպես է եղել, երբ Գագիկը եղել է-խոսել է, մենք բոլորս լսել ենք, ամենաշատը հարցեր ենք տվել․․․Հիմա, երբ Դիանան Արամ ու Ռուզան Բլեյանների ճանապարհումով Զվարթնոցի օդանավակայանից, Կալիֆոռնիա-Մայամիի ճանապարհին է, ես մտքերով իր հետ եմ․․․

Հարցախեղդի գայթակղությանը չտրվեցինք. մի հանդիպումով 16 տարվա բովանդակությամբ կյանք պարպել կլինի՞․․․ ինչի՞ համար․․․ Մի՞թե  մեր Դիանայի ուղիղ-չհայտարարված ներխուժումն իր Բլեյան հարազատների աշխարհ հե՛նց այդ առաքելությամբ չէ՞ր․․․ Սրանով խոսելու-գրելու-այցելելու, փոխանակելու շրջան սկսվեց, որից կօգտվենք, վստահ եմ, նախապատրաստելով Դիանայի եղբոր՝ Էդգար Բլեյանի այցը, իհարկե։ Արի՛, Էդգար, ճամփան բանուկ է՝ շնորհիվ Դիանայի խելամիտ, սպասված լուծման։

Ավելացնելու ի՞նչ ունեմ․․․ Դավթի-Վահանի գուրգուրանքը Դիանա քույրիկով ավագ, հրաժեշտի գրկախառնությունը նրանց, Գագիկ եղբորս կարկամած շուրջառը մեր… անջնջելի են։

Կիրակի է։ Ժիրայր Չոլաքյանին պիտի ընդունեմ. վաղը մեկնում է Փարիզ մեր գործընկերը․․․ Հունիսի 11-ից մեկնարկող ստուգատեսային-ճամբարային փառատոնը այս կիրակիով այնքա՜ն կարդալու-գրելու նյութ կպարտադրի։ Այսքանը բավ է կիրակի օրը հոգսով լցնելու համար։  Սրանից ավելին չարից է։

Հ․Գ․ Հեռուստացույցով ծովերի՝ կենդանիների ու բույսերի, ձկների կանաչ աշխարհ է, որպես․․․
— Դավի՛թ, տե՛ս ինչ կանաչ մանկապարտեզ է։ Ի՜նչ լավն է։
— Ամենալավը մեր դպրոցի մանկապարտեզն է։

Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1401

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Խաղաղարարներ, ոչ թե ստատուս-քվոյի նոտարներ…

— Տիա՛ր, մի՛ գնացեք, սպասե՛ք ուրախացնեմ ձեզ՝ նոր․․․ Դպրոց-պարտեզի բաց մեծ լողավազանից Դավիթ Բլեյանի խմբի 5 տարեկան Վարդուհին է ինձ ձայնում՝ տրանզիտով լողափ մտածիս, որ չհասցնեմ վշտանալ… երեկվա պես։ Սպասում եմ,

Գիր՝ արձագանքի պահանջով… Կարո՞ղ եմ

Շաբաթ իրիկունը Արատեսի դպրոց բնության գրկում՝ ճամբարի կրակի շուրջ, ես սկսեցի-շարունակեցի հունիս, հուլիս-օգոստոսի ուսումնական ճամբարների կազմակերպման, պատրաստության՝ մայիսյան հավաքի օրացույցով կարևոր հարցի մասին զրույց-քննարկումը․․․ Մենթորը՝ մենթոր, բայց հեշտ չէր ճտճտացող կրակի շուրջ

Իմ օրն ու գիրը. ինչպես ջուրն ու գնդակը

Ես, գիտեք, տպավորվում եմ այնպես, որ ազդեցությունն ինձ չի լքում երկար, ինչպես երեկ՝ կրթահամալիրի և Թբիլիսիի թիվ 24 դպրոցի պատանիների ջրագնդակի խաղը մեր ծածկած լողավազանում: