1977-ի ծնվել է Ստեփան եղբորս առաջնեկ Աննա-Անուլ Բլեյանը, 1978-ին՝ իմ առաջնեկ Լիլիթ Բլեյանը, 1979-ին՝ Գագիկ եղբորս առաջնեկ Դիանա Բլեյանը, 1980-ին,  տասն օրվա տարբերությամբ՝ իմ քույր Էմմայի Էդիտը Հովհաննիսյան ու իմ երկրորդը՝ Տաթևը Բլեյան։ Լավ շարք է, իրար կողքի եկան, շարվեցին երեկ, մեր տանը, երբ Դիաննան, որ ժամանել է Ամերիկայի Միացյալ  Նահանգներից՝ Մայամիից նշանավոր, կեսօրին մտավ մեր տուն․․․ Միշտ  յուրահատուկ, լուռ-աչքերով խոսուն, նրբիրան-երկար Դիանան, Էդիտի-Ստեփանի-Տաթևի աղմկոտ ուղեկցությամբ, Վահագնի ծնունդ Վահանին առաջներն առած․․․

Ես չգիտեի, որ իմ քույրիկին այսքա՜ն կարոտել եմ․ 2002-ից հաշվեք, 16 տարի մենք իրար չենք տեսել․․․ Երկար զրուցեցինք, լսեցինք, տվեցինք-առանք, չտրվեցիք Ստեփանի արդարադատությանը, համաներումով սկսված մեր զորեղ կարոտը հետո մեզ տարավ Ավան, Դիանայի հայրական բնակարան-թաղ-ծննդավայր, ու շրջան բռնած՝ սկսեցինք լսել մեր ավագ, միշտ հետաքրքիր Գագիկ եղբորը, հորեղբորը, քեռուն․․․ Միշտ այդպես է եղել, երբ Գագիկը եղել է-խոսել է, մենք բոլորս լսել ենք, ամենաշատը հարցեր ենք տվել․․․Հիմա, երբ Դիանան Արամ ու Ռուզան Բլեյանների ճանապարհումով Զվարթնոցի օդանավակայանից, Կալիֆոռնիա-Մայամիի ճանապարհին է, ես մտքերով իր հետ եմ․․․

Հարցախեղդի գայթակղությանը չտրվեցինք. մի հանդիպումով 16 տարվա բովանդակությամբ կյանք պարպել կլինի՞․․․ ինչի՞ համար․․․ Մի՞թե  մեր Դիանայի ուղիղ-չհայտարարված ներխուժումն իր Բլեյան հարազատների աշխարհ հե՛նց այդ առաքելությամբ չէ՞ր․․․ Սրանով խոսելու-գրելու-այցելելու, փոխանակելու շրջան սկսվեց, որից կօգտվենք, վստահ եմ, նախապատրաստելով Դիանայի եղբոր՝ Էդգար Բլեյանի այցը, իհարկե։ Արի՛, Էդգար, ճամփան բանուկ է՝ շնորհիվ Դիանայի խելամիտ, սպասված լուծման։

Ավելացնելու ի՞նչ ունեմ․․․ Դավթի-Վահանի գուրգուրանքը Դիանա քույրիկով ավագ, հրաժեշտի գրկախառնությունը նրանց, Գագիկ եղբորս կարկամած շուրջառը մեր… անջնջելի են։

Կիրակի է։ Ժիրայր Չոլաքյանին պիտի ընդունեմ. վաղը մեկնում է Փարիզ մեր գործընկերը․․․ Հունիսի 11-ից մեկնարկող ստուգատեսային-ճամբարային փառատոնը այս կիրակիով այնքա՜ն կարդալու-գրելու նյութ կպարտադրի։ Այսքանը բավ է կիրակի օրը հոգսով լցնելու համար։  Սրանից ավելին չարից է։

Հ․Գ․ Հեռուստացույցով ծովերի՝ կենդանիների ու բույսերի, ձկների կանաչ աշխարհ է, որպես․․․
— Դավի՛թ, տե՛ս ինչ կանաչ մանկապարտեզ է։ Ի՜նչ լավն է։
— Ամենալավը մեր դպրոցի մանկապարտեզն է։

Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1401

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ոտքով, հեծանվով թե ձիով, օդում թե ծովում՝ գլխավորը նպատակից չշեղվելն է

Ինքնավստահությունը, որով հանդես եկավ Ավագ-դպրոց վարժարանի ղեկավարումը ծափերով ստանձնած Մարթա Ասատրյանը «ԱՐ» TV-ի «Ճանապարհ» հեռուստանախագծում, լավ նշան է: Ես որոշում ընդունելիս չեմ կասկածում. ի՞նչ է նշանակում անհամոզիչ-չմտածված որոշում, անվստահ ղեկավարում,

Կտրվեք գետնից, կտրվեք առօրյայից, թև առեք, ճախրեք, տեսեք երկիրը անհունի…

Օրը մնաց կրթահամալիրի Մեդիակենտրոնում շախմատի որակավորման խաղերի այս կադրերով: Սիրում եմ լուրջ հայացքով տղաներին. միայն թե ձեր ուժերն ուղղեք մեր այսօրվա Հայաստանին: Օրը սկսեցի կրթահամալիրի Մայր դպրոցի խեցեգործարանի (բրուտանոցի) նորացման

Զգացմունքների վավերագրություն գիր է…

Քաղաքը «դուխ» է, և կարող է պատկանել բացառապես «դուխով» մարդկանց, քաղաքը տեղով մեկ մի մեծ հանդգնություն է․․․ Վարդ Սիմոնյանի մարտի 3-ի հրապարակումը՝ հատված իր «Զգացմունքների վավերագրություն»-ից ներկայացնում եմ իմ օրագրի