Երբ անցյալը շեղում է՝ անջատում ես, ապագան չի ոգևորում՝ վարագուրում ես, ընկղմվում ես ներկայում… «Սեբաստացիներ» ռադիոն, իր պարբերականությամբ մրցակից ֆիրմա է իմ Օրագրին. այսօր ես լսեցի նրա 20-րդ հաղորդումը… Ասենք շնորհավոր։ Ես ռադիոհաղորդումները
Ինձ դուր է գալիս կրթահամալիրում ինքնակազմակերպման, փոխօգնության և համերաշխության ռեժիմը, որն ապահովում է ցանկացած կարգի, ռանգի, քանակի այցելուների պատշաճ ընդունումը-ճանապարհումը առանց կրթահամալիրի բնականոն-կենդանի-բաց գործունեությունը խաթարելու, առանց մեր սովորողին և ուսուցչին՝
Բարի օր, կրթահամալիր, օրվա իմ գրի հարգելի ընթերցող, սեբաստացի թե ոչ սեբաստացի՝ որտեղ էլ որ այս պահին լինեք. մեր տան պատի ժամացույցի փոքր սլաքը 4-ի և մեծ սլաքը 12-ի վրա
Իմ ծանոթը զանգեց՝ հին ծանոթը… Այնքա՜ն հին, որ սովորույթի ուժով փնտրել էր ինձ կրթահամալիրի Մայր դպրոցում (Ա. Բաբաջանյան 25), երբ երրորդ տարին է, որ իմ աշխատասենյակը կրթահամալիրի նոր Կենտրոնում է՝
Ես մտածում եմ սահմանափակել Դավթապատման ծավալն օրագրում, բայց ջուրն իր ճամփան գտնում է… Առատ գալիս է ու գալիս. թող գա, աղբյուրի պակաս ունի մեր իրականությունը, դրա ծնունդն է իմ այս
Կիրակին եղավ ինչպես իմ օրվա գրերից մեկում նկարագրված է, ընտանեկան-հարազատական… Երկար քնեցինք՝ մինչև ժամը 9.00, իրադարձություն, որ չէր եղել այս էլ քանի՜ տարի… Դավիթը լոգարան-լողավազանում անցկացրեց կրկնակի ժամանակ… Հետո, երբ
Սա Վազգեն Սարգսյանի, կարծեմ 1998թ. ձևակերպումն է… կամ «երբ փոխում ես աղուհացի ընկերների՞ն, Վազգեն»,- առիթ եղավ, հարցրի ես նույն 1998-ին… Այլընտրանքը ո՞րն է, երբ ունես կիսաքաղաքական` իշխանության կուսակցության ձևավորման-պահպանության ախպերական
Իմ օրագրի հարգելի ընթերցողը հարցնում է՝ ի՞նչ գործողություն է հետևելու ՀՀ քաղաքացի Աշոտ Բլեյանի նոյեմբերի 28-իհայտարարությանը։ Նախ՝ շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, որ կարդացին-տարածեցին, այդ թվում՝ «Լրագիր.ամ»-ին։ Ես, գիտեք, գործում-չեմ գործում
Ինձ հարցնում են՝ ինչպես ես կքվեարկեի «Հայաստանի Հանրապետության` «Եվրասիական տնտեսական միության մասին» 2014 թվականի մայիսի 29-ի պայմանագրին միանալու մասին»պայմանագրին, եթե լինեի Ազգային ժողովում: Օրագրի հարգելի ընթերցողը խնդրել է կարճ պատասխան՝ կողմ
Դավթապատումը, ասել եմ, ամենահեշտ գրվող, ամենաանմեղ ու ամենասիրելի բաժինն է իմ բլոգապատումի, որքան հասկացա, նաև ամենակարդացվողը… Պիտի հասցնեմ միայն իմ ու Դավթի՝ տանը միասին անցկացրած ժամերին գրանցել Դավթի կանչերը, կոչերը, մտքերը…