Վահրամ Թոքմաջյանը, ում ղեկավարած «Դավիթ Բեկ-Մխիթար Սպարապետ» ուսումնական նախագծի արշավախումբն առաջին գիշերն էր անցկացնում Դավիթ Բեկ գյուղում, պատմեց, որ ճանապարհին Զորաց քարերում հանդիպել են Ստեփանակերտից վերադարձող Մարթա Ասատրյանի էկոհայրենագիտական խմբին… Օրեր
Գիտե՞ք` սա տարիների ձեռքբերում է: Ես սա տեսնելու, արձանագրելու ակնակալիքով եմ եկել Ստեփանակերտ, թե չէ, առանց ինձ էլ քառօրյայի մասնակիցները գիտեն իրենց անելիքը: Ես դա՛ էլ տեսա: Մարթա Ասատրյանը՝ իր
Ամենևին մի՛ երդվիր. թող քո խոսքը լինի «այո»-ն՝ այո, և «ոչ»-ը՝ ոչ: Մեր ընտանիքի՝ Շուշիի բարեկամներ Խաչատրյան-Նալբանդյաններին ասել էի՝ այո՛, 2014-ին Դավիթ Բլեյանի ու Արմինեի հետ կլինենք Արցախում, կհյուրընկալվենք Շուշիի՝
Առավոտյան իմ օրն սկսվել էր ժամը 08.00-ին, Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու մոտ. քառօրյա ուղևորության էինք ճանապարհում Արցախ էկոհայրենագետների Մարթա Ասատրյանի 20 հոգիանոց խումբը՝ վրացերենի ուսուցիչ Ռինա Շագինյանի և մեր բնագիտության մայր Հասմիկ Նալբանդյանի ուղեկցությամբ…
Այս օրերը, որ անցնում են Երևանում, որ ո՛չ շոգ են, ո՛չ ցուրտ, ո՛չ անձրևոտ, ո՛չ քամոտ, ո՛չ ձյունոտ, ո՛չ էլ ամպամած. իսկական համազգային եղանակ է… Երկարի, էլի երկարի… հասարակածային շրջան
Վահրամ Թոքմաջյանի և Աշոտ Տիգրանյանի նախաձեռնությունը՝ հոկտեմբերի 24-26-ին Սյունիքում իրականացվող «Դավիթ-Բեկ և Մխիթար Սեբաստացի» ուսումնական նախագիծը։ Իմ դրած անունն է, հավան չեք՝ փոխեք։ Տեսեք՝ ի՜նչ աշխարհագրություն է՝ Զորաց քարեր, Անգեղակոթ, Գորիս, Դավիթ Բեկ,
Հեծանվաուղիներում ազատ շարժման արգելք-անհարմարությունների վերացումը, փողոցների անցումներում, մայթերի վրա թեքահարթակների հետևողական կառուցումը սնկի պես կավելացնեն փողոցներում, հրապարակներում ամեն տեսակ անիվներով մարդկանց քանակը՝ անկախ սեռից, բոլոր տարիքի: Գլխավոր պողոտայի բարեկարգ սկիզբը, որպես
Պայծառ օր է` նվեր օր: Կիրակին այսպիսի օրով դառնում է կրկնակի նվեր բոլոր սեբաստացիներին, բոլոր երևանցիներին, յուրաքանչյուրին՝ ով Երևանում է… եռակի նվեր օր է Երևանի տոնը: Իմ օրվա գրի տոնական
Մեր թաղի մասին (Երևանի Սևանի փողոցի փակուղի), որտեղ ծնվել ու մեծացել եմ, ապրել մինչև 1978թ., ես պատմել եմ։ Գետառը, որ հիմա քաղաքի ողջ տարածքով թողեցին բետոնի ծածկի տակ, փակեցին, անցնում էր
Իսկ «Հանավանք»-ի գյուղացուն, որ, ավա՜ղ, կենդանի է իր բնավորություն-մտածողությամբ, ես վերջին անգամ հանդիպել եմ Հրազդանի կիրճում, Բջնիում, Քաղսիում, Սոլակում… Երբ շինականը, որն իր քրտինքով 30 տարի առաջ Երևան քաղաքի սրտի մեջ