Ի բազում ամայ տենչեցեալ եմ այսմ իրագործութեան… Ստ. Օրբելյան Եղեգնաձորի «Վերելք» թերթ։ 1989թ. Վերահրապարակվել է «Գարուն» ամսագրի 1990թ. 8-րդ համարում Այսօր արդեն հանրապետությունում մեծ ճանաչում է վայելում Երևանի Մ. Սեբաստացու
«Երեկոյան Երևան», 10.05.1989թ. Խմբագրությանն են դիմել բազմաթիվ ընթերցողներ՝ մանկավարժներ, տարբեր մասնագիտությամբ քաղաքացիներ, խնդրելով պարզաբանել «Խորհրդային դպրոց» թերթի ապրիլի 13-ի համարում տպագրված «Մրցույթի հրավեր» հայտարարությունը, նպատակ ունենալով մասնակցել դրան: Փաստն ինքնին
Հրապարակված է 1989թ. ապրիլի 14-ի «Գրական թերթում»։ Սրտիս հոժարությամբ կըսիմ, քանզի այդպես համոզված եմ ես, որ մեր ազգին համար այսօր և ամեն ժամանակ առաջին գործը դպրոց պետք է ունենալ, դպրոցները արդյունավորել գիտենալ: Այսավուր մանուկք վաղվան
Վերահրապարակում եմ 1987թ. ևս մեկ հոդված։ Նորից կարդացի «Դիրեկտոր, թե կարգադրիչ» վերնագրով իմ հոդվածը: Ամիսներ շարունակվող բանավեճից հետո, ես չեմ հրաժարվում հոդվածի ոչ մի մտքից, ոչ մի ձևակերպումից: Ավելին. պատրաստվում եմ
Ուսուցիչների օգոստոսյան խորհրդակցություններին ընդառաջ Ընթերցողները, եթե հիշում են «Դպրոցի դիրեկտո՞ր, թե՞ կարգադրիչ» հոդվածում («Երեկոյան Երևանի» 1987թ. հունվարի 21-ի համարում) որպես իմ մանկավարժական հավատամք ձևակերպել էի. «Լավ ուժեղ դպրոց՝ նույնն է,
Սկսում ենք բլոգում հրապարակել 1985-1991թթ հոդվածները։ Շնորհակալություն Մարի Գաբանյանին այդ շարքի թվայնացման համար։ Դպրոց եկել եմ 23 տարեկանում՝ որպես արտադասարանական, արտադպրոցական աշխատանքների կազմակերպիչ: 7 տարի սիրով աշխատել եմ: Ո՞վ է ասել՝
1980-1985 Դպրոցներում, պրոֆտեխուսումնարաններում, միջնակարգ, մասնագիտական ուսումնական հաստատություններում ապահովել ուսուցման և դաստիարակության խիստ հաջորդականություն, հանրակրթական պատրաստման միասնական մակարդակը, ընդսմին հաշվի առնել ազգային ուսումնական հաստատությունների առանձնահատկությունները: Մշակել և մտցնել մանկապարտեզում երեխաների դաստիարակության