Ես չեմ հորինում, պատմում եմ ամեն դեպքում, երբ անդրադառնում եմ իմ հիշողության-ապրածիս մեջ տեղավորված 60 տարիներին և իմ նույնքան տարողունակ առօրյային, որում և վաղն ու մյուս օրն են… հաստատ: Իմ
Հասկանալի է՝ մայիսի 1-ի տոնական օրվա երկրորդ կեսին Գևորգ Հակոբյանի հետ հեծանիվներով դուրս ենք եկել շրջայցի… Առաջին կեսն էլ շատով, շատ-շատով միասին ենք Մայր դպրոցում՝ ակումբում, հետո Մարմարյա սրահում. նշում
2015 մայիս ամսվա մեր օրերի ամենախառնված-կենտրոնում հայտնված մարդիկ՝ 12-րդ դասարանցիները, դպրոցական շրջանն ավարտողները սկսել են… խոսել, գրել, հուզվել ու հուզել, պատմել-խոստովանել, ի մի բերել… Կենդանի զգացումներ են . mskh.am-ի, «Լուսաստղ»-ի,
Ամեն օրն է այսպես՝ լեցուն գործերի վերջում գրիչն «ընկնում» է իմ ձեռքից, ձեռքս փակվում, գրելս չի գալիս, ու ամեն առավոտ, հիմա՝ 4-5-ի արանքում «բարձրանում» է գրիչը, ափս խցկվում. գրելս գալիս
Գիրն սկսելու և ավարտելու համար ինձ մի ժամից քիչ ավելի մնաց. էլի ոգևորվեցի ընթերցանությամբ՝ իմ ուշադրության կենտրոնում շարունակում են մնալ ներհայաստանյան կյանքի բոլոր փոքր ու մեծ դրսևորումները՝ տնկիի, ծիլի… ծաղկի
«Քանի դեռ մեզ զբաղեցնում են քննությունները» վերնագրով հոդվածը հիշեցի Շանթի եթերը նայելիս… 2015թ. միասնական պետական քննությունները ֆիզկուլտուրայով մեկնարկել են, ու իմ գիրը չի կարող անտարբեր մնալ հասարակությանը մեկ ամսից ավելի
Ահա ինչու «Սեբաստացի» ռադիոյի 104-րդ թողարկումից առանձնացնում եմ երեկ կրթահամալիրի արհմիութենական կազմակերպության, Կարինե Հակոբջանյանի անձնական ջանքերով Երևանի բժշկական համալսարանի և Իզմիրլյան կենտրոնի միջոցներով կրթահամալիրում կատարվող հետազոտության հանրայնացումը: Ուշադիր լսենք, այն
Գտնվեց, վերջապես հայտնվեց 30 տարի և ավելի կորած իմ սիրելի Գրունիկ սանուհին Ախալքալաքի Վարևան գյուղից… ում մասին սիրով, միմիայն սիրով ես պատմել եմ իմ օրագրի այս տարվա հունվարի 13-ի գրում:
Կրթահամալիրի Ավագ դպրոց-վարժարանի սովորող Մարինե Մնացականյանի պատումով սկսված «Վերապրածները» խորագիրը կարո՞ղ է չընդհատվել, հարցնում եմ։ Իրեն ծանոթ մարդու, իր գերդաստանի պատմությունը՝ հայոց ողբերգությունն անհատականացնելու-մարդկայնացնելու-ճանաչելու և ճանաչել տալու՝ ապրելու ճանապարհ է՝ շարունակական
Ես ու իմ հարյուր տարվա ընկեր, սանիկ ու համախոհ Գևորգ Հակոբյանը չէինք կարող նշանավոր չդարձնել ապրիլի 23-ը։ Այդպես էլ արեցինք։ Ուղիղ 35 տարի հետո (հիշո՞ւմ եք, որ մենք այն ժամանակ