Ինձ շատ դուր եկան մեր վրացիները՝ երիտասարդ կամ միջին տարիքի, կենսուրախ, բոլորը Հայաստանում, Երևանի Բանգլադեշում, կրթահամալիրում առաջին անգամ են՝ մեր գործընկեր Վիկտորյա Բալավաձեին չհաշված: Իսկական գործուն հայ-վրացական հանրակրթական կամուրջներ: Երբ մի լավ ներկայացանք, պատմեցինք, երգեցինք-պարեցինք, «բրոյի-բրոյի» արեցինք, ես թևավոր խոսք ասացի՝ այստեղ հայ-վրացական ինքնավարություն է, ղեկավար-տնօրեն ձեզ պետք չէ, ես անելիք չունեմ… Ինձ Դավիթն է սպասում, ու լիքը օրվա գործեր… Այստեղ է, որ մոտեցավ վրացուհի իմ գործընկերներից, գրկեց ինձ ու ասաց.
– Դուք մեր ժամանակների հայ-վրացական «Հանրակրթական կամուրջների» Ֆրունզիկ Մկրտչյանն եք…

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հուլիս է, ու իմ պատումը հուլիսյան է

«Ուսումնական ամառ» նախագծով 2015-ի երևանյան-բանգլադեշյան ամառային դպրոց-ճամբարների ձևավորման 1+1 սկզբունքը, շնորհիվ Միջին դպրոցի ճամբարի, ցույց տվեց իր կենսունակությունը: Այս սկզբո՞ւնքն է դրված դասվարների և սովորողների՝ այսօր մեկնարկող «Մաթեմատիկա-լող-շախմատ» ճամբարների հավաքագրման հիմքում…

Քո նվաճած բարձունքից աշխարհն ուղղակի հիանալի է…

Մեր գո՞րծն է՝ սովորել ու սովորել… Պարզվում է՝ սա ոչ թե Լենին պապիկն է ասել, այլ ռուս գրող Անտոն Չեխովը, ում պատմվածքները ժամանակին, հայերեն-ռուսերեն, հաճույքով եմ կարդացել և խորին հարգանք

Շնորհակալ եմ՝ ճիշտ տեղում և ճիշտ ժամանակին լինելու համար…

Հո գլուխ գովելով չէ, ասելով չէ. դադարն իմ անխոնջ մարմնին պարտադրվեց որպես ինքնակարգավորիչ՝ սեպտեմբերի 20-21-ի ազատ օրերի տեսքով: Ես այնքա՜ն  ուզում էի, որոշել էի և՛ Արմաղանը նորից գրոհել՝ միանգամից երեք