Հարվարդի համալսարանի գիտնականները երկարամյա հետազոտությունից հետո կարողացել են ապացուցել, որ հող փորելը և ամառանոցում աշխատելը բարերար ազդեցություն են թողնում կյանքի տևողության վրա… Իսկ այգեգործությունը դրական ազդեցություն ունի թե՛ ֆիզիկական, թե՛
— Էս ինչ լավ է՝ չասացիր՝ էս ապուշությունն ինչի՞ ես դրել, անջատի… Ես արդեն պատրաստվել էի անջատելու… Լավ եղավ,- ասում է Դավիթը։ Շատախոս մեր տղան նորից խոսքի արգելքները կորցրել է…
Իրոք, երբ յուրաքանչյուրն իր կյանքում-աշխատանքում իրացնում է իր իրավունքը, շարունակ աճող փոխօգնության-ներառման-փոխադարձ հարգանքի սեբաստացիական աշխարհում… ինչո՞ւ արևին կամ անձրևին չխնդրել` հրամայելու փոխարեն… Ինչո՞ւ չխոսել-չգրել-չպայմանավորվել, երբ մշտական հաղորդակցության այս միջավայրը կա,
Ա՜խ, այս բլոգային հաղորդումները, որ որպես ազդակ, ոչ միայն հասնում են ինձ կեսգիշեր-առտու, այնպես, որ որոշում են վերնագիրը օրվա գրի, քիչ է, շեղում (շեղո՞ւմ են) տանում են մի ուրի՞շ աշխարհ,
Դավիթ Բլեյանն ու Արմինե մայրիկը դուրս են եկել պարտեզից՝ զբոսանքի, ժամը երեքին. Դավիթը հաճախ չի քնում պարտեզում, զբոսանքը լուծում է, ու մայր ու տղա մտնում են Սուրբ Երրորդություն եկեղեցի… Արմինեն
Մեր հեղինակային մանկավարժությունն ուրիշ ինչո՞վ պիտի զբաղված լիներ, եթե ոչ երեխայի՝ սանի, սովորողի ֆիզիկական, հոգեբանական, մտավոր միջավայրի շարունակական զարգացմամբ-ամբողջականությամբ… Խորհրդանշական է, որ նույն օրը մեր ծածկած լողավազանում, որպես ուսումնական պարապմունք, հանդիպում
«Կանթեղն» սկսում-շարունակում է Երգ երգոց կարդալ… Ես լսեցի մեր աղջիկներին՝ Մանե Գևորգյանին և Ռեբեկա Խաչիկյանին… Ի՜նչ լավ կլիներ, որ Քնարիկը՝ իր խմբով, Հասմիկ Ղազարյանը՝ իր, Ելենան, Թամարը Ղահրամանյան…. թույլ չտային,
Հաշվեք՝ առտու թե գիշերվա ժամը չորսից գործի եմ. գրում եմ, կարդում եմ, պատասխանում եմ, հետո իննից՝ անընդհատ ձեզ հետ եմ իմ պարտականություններով, իսկ երեկ տուն մտա հեծանվով` երեկոյան ժամը ութին…
Այսպիսին է մեր հերոսը. երեկ պարտեզում քնել է մինչև ժամը 18.00՝ անդրդվելի… Չեն կարողացել հինգ-վեց մեծերով քնից հանել… Հիմա էլ՝ առտու ութին, քնած է… Ուզում ես՝ հեծանվով վրայով անցի, Բախի՝
…. Ու Սոնա Փափազյանը պարտադրեց և՛ վերնագիրը, և՛ սկիզբը իմ օրվա գրի. ««Սեբաստացիներ» երգչախմբում երգելը միֆային մի բան էր: Լսում ես, վայելում, քթիդ տակ երգում նրանց հետ, հուզվում, մտահորիզոնումդ չկա՝