Մեր աշխարհում, մեր կրթական պարտեզում, մեր Էջմիածնում, մեր հոգիներում, որ թևածում է հիմա իմ-ձեր եղբայր Սեյրան Ավագյանի այս ավետիսը. գարո՜ւն է… Իմ շատ սիրելի ու հարգելի յուրաքանչյուր սեբաստացի, հետաքրքիր բան է էս կյանք
Երբ էլի ժամանակ չկա, ուշանում ենք. — Ժամանակ չկա,- ասում է Նազենի կրտսեր քույրիկը, ով օգնում է Դավթին՝ հագնվի, որ բոլորս չուշանանք։ Իսկ Դավիթը Արմինե մայրիկի զայրացած հարցին՝ «Ի՞նչ ես ուզում մեզնից», պատասխանում
Քնեցի մեղքի զգացումով. Արմինեն՝ հագեցած ուսուցչական-ընտանեկան հոգսերով, գումարած այսպիսի երթևեկությամբ Երևանում մեքենայով, Դավիթ ու Արմեն երեխաներով ու Աշոտ Բլեյանով, Բանգլադեշից Խանջյան հասնելը. մա՜հ, կասեր Համլետ Խաչատրյան ճարտարապետ ընկերս… մնաց երկու
Ես չգիտեի, իմ մտքով չէր էլ անցնում… Իսկ մեր չորս տարեկան իգիթը ժամը յոթին արթնացավ վճռական. — Ես պիտի տեսնեմ էդ հովազին… Ու նստեց էդ ինտերնետի առաջ… տեսավ… ֆոտոշարը, քննեց ինձ
Դավիթ Բլեյանն Արմինե մայրիկի հետ եկել էր ինձ օրվա վերջում Մեդիակենտրոնից տուն տանելու… Իր պարտեզում երկա՜ր, մինչև երեկոյան մութն ընկնելը՝ համարյա ժամը վեցը, քնել էր մեծացող մարդը… այնքա՜ն, որ մորաքույր-դաստիարակ
Պարտեզը, սեբաստացիներ ու ոչ միայն, օրագրի ընթերցող-չընթերցող, խնամված միջավայր է, կրթական պարտեզը՝ մասնագիտացված՝ կրթական միջավայր՝ խնամքի իր տեխնոլոգիայով, գործիքներով… Բաղրամյան պողոտայի Սիրահարների այգին վատ են խնամում ձմեռային կոչվող շրջանում, բայց
Գործն էլ մեզ միավորող, Աստծու ճարտարապետությամբ շինարարական է. մենք Բանգլադեշի մեր աշխարհով, բնակելի մի թաղամասում ստեղծում ենք կրթական պարտեզ, մերը, որպես օրինակ, պիլոտ, որ, խնդրեմ, դառնա ձերը, որ գործը շարունակվի… նստել
Այսօրն էլ՝ երկուշաբթին, ինչպես երեկվա կիրակին, սկսում եմ… մեդիտացիայով հեղինակային անհատական-ընտանեկան միջավայրում… Ժամը 4-5-ի արանքում մեր հոբելյար դարձող Դավիթ արջուկը հազալով հասնում է ծնողական որջ, գողեգող-պայծառացած խմում Շուշվա դոշաբից (արջերն
Նկարը Դավիթ Բլեյանի ստեղծագործությունն է. «Երկինքի, գետի և արևի ընկերությունը»։ Պատկերակյանքից մինչև դարձվածակյանք… Երբ հանդիսատեսներ չկան, ու կան միայն մասնակիցներ՝ իրար աջակցող, օրվա հերոսին կենտրոն բերող-կենտրոնում պահող աջակիցներ համերաշխ… Սեբաստացի
Կորել է իմ այս վերնագրի հեղինակը։ Ո՞վ կդնի հղումը՝ որտեղի՞ց եմ վերցրել այս տողը։ Ավագ դպրոցի մեր սովորող Կարինե Կիրակոսյանին՝ «Անպատ դպրոցի սովորողը» հրապարակման հեղինակին, արձագանքում եմ՝ խիզախե՛ք որպես ուսանողներ՝