Թումանյանն է, իհարկե, ճիշտ ասում։ Ու թասը Ստեփան եղբորս ձեռքին է այսօր… Օր եմ ասել՝ իմ հայր Թումանյան Հովհաննեսի ու իմ եղբայր Ստեփան Բլեյանի… ծննդյան: Ինչպե՞ս առաջ գցենք, կարևորենք երևանյան ուսումնական
— Էսօր ինչի՞ ֆլեշմոբ կա․․․,- հարցնում է ռուսերենի ֆլեշմոբի առաջադրանքը հաճույքով կատարած սեբաստացի Դավիթը։ — Ոչ մի բանի․․․,- իր գործից չի ուզում կտրվել Արմինեն․․․ — Դե, էդ ոչ մի բանի
Իմ գրի այս վերնագիրը առավոտվա մեր երկար զրույցից հետո Արմինեն ընտրեց ու չի սխալվել։ Ես սկսում եմ, որպես ընտանեկան ընթերցանություն, Դավթին Թումանյան կարդալ, հերթով. «Ոսկի քաղաքի» մարդկանց, Գոհար թագուհուն դեռ կհանդիպենք։
Դավիթ Բլեյանն իր Լիլիթ ավագ քույրիկին, նրա ամուսին Վահեին ու իր Սոնա կրտսեր քույրիկին ճանապարհեց Բախի «Տոկատա ֆուգա»-ի սեփական կատարման ներքո… Լիլիթը աստիճաններից վերադարձավ, հուզված գրկեց բոյ քաշած-հասունացած եղբորը… Դավիթը
Անմիջական արտահայտման բանաձև է իմ գիրը՝ թվով 1301-ը… Ի՜նչ հոբելյան բաց թողեցիք, սեբաստացիներ-ընթերցողներ բոլոր կարգի, տարված հիմա էլ տրնդեզով, որպես մեր իսկական հարսանիքի շարունակություն, որպես հունիսյան ազգագրական փառատոնի հարսանյաց շարքի
Շարունակեմ Դավիթ Բլեյանի մասին պատմել, կարող է գլխիս ցավը ծիծաղի-խնդության պակասից է, մեկ էլ ամենահարսանքավոր Արտաշես Բազեյան պապիկի… Երկուսն էլ կոստյումով-ընդգծված, հարսանքավորի խնամված արդուզարդով, հանդիսավոր: 92-ամյա Արտաշես պապը, Արտաշես Բազեյան
Մեր թաղում՝ Երևանի Սևանի փողոցի 3-րդ փակուղում, մեր հայաթում, ուր իրար կից-խիտ տներում ապրում էինք հարազատներով, հարս շատ էին բերում, շարունակ՝ խոսակցություն-պատրաստություն, հարսնատես, նշանդրեք, նորահարսի առաջին այցելություն մեր տուն… Ես
Այսպես հազվադեպ, բայց լինում է, երբ օրագրիդ ժամանակը չի տեղավորվում օրվա տևողության մեջ, ինչպես այսօր… Որքան էլ ճանապարհդ կիրակնօրյա Երևան-Գյումրի-Երևան ինքնառաջադրմամբ, թեթև կազմով՝ Միքայել վարորդով, Տաթև Համբարյան, Հասմիկ Սիմոնյան, Մարիետ
Իսկական պատարագ՝ դպիր սեբաստացիների մատուցմամբ, որպես հեղինակային մանկավարժությամբ հանրակրթություն․․․ Պարերգի մշակույթը, որպես հանրակրթություն, առանց որի ի՜նչ հարսանիք, իսկական, ինչպիսին եղավ հունվարի 26-ին, կրթահամալիրի Մարմարյա սրահում-Ագարակում, առանց որի ի՜նչ հրապարակային ծես-տոնախմբություն,
Երեկ 3։15-ից կրթահամալիրի Մայր դպրոցի Մարմարյա սրահում գտնվող յուրաքանչյուրի պարել-երգել-նվագել-կարդալը գալիս էր, ու ստացվեց համերգ-ուսուցում-տոնախմբումը, այո, տոնով խմբումը տարատարիք սովորողների, մեծահասակների՝ ծանոթ-անծանոթ, այդ թվում՝ …. իմ, Նվարդ Սարգսյանի ու Ստեփան