Author: Nvard

Ազատության հրապարակ. սեբաստացիներ

Ֆլեշմոբ ազատության հրապարակում. 22.09.2014Լուսանկարները՝ Անի Սարգսյանի

Սա Մադինան է, Դավի´թ՝ իր գետով ու սարով արմաղան

Արմաղան՝ ասել է թե, նայենք բառարանում՝ չնաշխարհիկ, հրաշալի, զարմանալի բան՝ որպես նվեր… — Ես կարողա՞լավ տղա եմ,- հարցնում-հաստատում-բացականչում է Դավիթ Բլեյանը, ով առաջին անգամ մասնակցեց «Բարձունքի նվաճում» նախագծին. շնորհակալ եմ էկո-հայագետների

Սա իմ հայրենի հողն է. ինչի՞ եմ ապրում, եթե այն չպիտի ծաղկեցնեմ

Ուրախանանք միասին, որ տնօրենի բլոգի ֆոտոստուգատեսն արդեն 2-րդ հրապարակումն ունի, կեցցեն առաջին համարձակները՝ Գեղարվեստի դպրոց-պարտեզից. տոն փոխանցելը էլ ո՞նց է լինում։ Հիմա  խաղանք վերնագրով. շա՞տ չէ պաթետիկ-եթերային… Սա քո հայրենի հո՞ղն

Իրական ստեղծական միջավայր, ուսուցման իրական հրճվանք

Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի 4-րդ դասարանի տեխնոլոգիա դասընթացն է: Խեցեգործարանում սովորողները կավով աշխատելու կարողություններ են ձեռք բերում, մասնակցում են արտաքին միջավայրի ձևավորմանը, ներկ ու վրձնով աշխատել սովորում: Ուսուցիչ՝ Արա Թարզյան 19.09.2014թ.

Որևէ խտրություն բացառող կրթական համայնք

Լկստվածությունից,  արտոնությունների որևէ ձևով, տեսքով ցուցադրումից խորշում եմ: Երևանի թիվ 10 դպրոցում, որտեղ, պատմել եմ, 1978-85թթ. փոխտնօրեն-կազմակերպիչ եմ աշխատել, ուսուցիչների՝ դպրոցում սովորող երեխաները հատուկ լկստված էին՝ արտոնություններով, կամայական, աչքի զարնվող

Օրվա իշխանությունն ամենավտանգավոր բանն է

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը:

Մայրիկ, գիժ կուկուների վրա մի՛ ջղայնանա

Կամ՝ Ոգին փոխանցվում է ոգու հետ… Դավիթ Բլեյանն իրիկնային հաշվետվություն էր ներկայացնում ինձ՝ պարտեզային բուռն-լիարժեք գործունեությունից. մեր հերոսը մեծերի խմբում («ես էլ եմ մեծ, ես ամենամեծն եմ իմ կուկուներից») կերել-խմել,

Մեր-իմ տոնին. ֆոտոպատում կրթահամալիրի տնօրենի բլոգում

Սեբաստացիներ՝ որտեղ էլ լինեք, և կրթահամալիրի տնօրենի բլոգի ընթերցողներ, «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի 25-ամյակի առթիվ  հայտարարում եմ «Մեր-իմ տոնին» ֆոտոպատումի ստուգատեսը։ Սրանով ուզում եմ իմ օրագրերի ֆոտոհերոսներ դարձնել յուրաքանչյուր սեբաստացու՝ իր

1988-ի երկրորդ շարժի մասին է իմ դժվար գիրը

Որոշումներ ինքնուրույն կայացնում է Դավիթ Բլեյանը. սրան զոռով չես փոխի, իր համառությունից, հակառակվելուց սևանում է… Հո չե՞ս ծեծի՝ փլուզես ողջ գիտակից կյանքում կառուցած մանկավարժությունդ… Իբր քիչ փլատակներ կան մեր երկրում. փլատակների

Միշտ հավատարիմ իմ ու ձեր ապրածին

— Հայրիկ, դու վշտացե՞լ ես, որ խոստումս չեմ կատարել: Առավոտյան կլողանամ, կուրախանաս… Այսպիսի լեզու-միտք ունի Դավիթ Բլեյանը. ես, իհարկե, «վշտացած» խաղում եմ, իսկ զարմանալ, այո, շարունակում եմ զարմանալ մարդու-երեխայի հնարավորությունների