Միքայել Նալբանդյանի թողած՝ կյանքի աշխատանքի ուղղություն է։ Սրա համար պիտի աշխատել, սրա համար պիտի ապրել. գործ եմ ասել, է՜, պայծառ հիշատակների ստեղծումը… Սոնան, Արևիկը և Դավիթը մեր տանն են. արի
2015 մայիս ամսվա մեր օրերի ամենախառնված-կենտրոնում հայտնված մարդիկ՝ 12-րդ դասարանցիները, դպրոցական շրջանն ավարտողները սկսել են… խոսել, գրել, հուզվել ու հուզել, պատմել-խոստովանել, ի մի բերել… Կենդանի զգացումներ են . mskh.am-ի, «Լուսաստղ»-ի,
Իմ աշխատանքային օրվա ընթացքում ես հաճախ եմ հայտնվում հեծանվի վրա. դուք զբոսնում, քայլում եք, ես վարում եմ…. Իմ աշխատավայրը կրթահամալիրն է, հեծանիվն ինձ համար փոխադրամիջոց է, անհրաժեշտ-հարմար՝ մի դպրոցից մյուսը,
Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի միջոցառումների տարի է մնում 2015-ը. մեր-իմ կյանքն է, ու իմ օրագիրը չի կարող շրջանցել այս փաստը… Հարութ Սասունյանը՝ ԱՄՆ «Կալիֆորնիա կուրիեր» թերթի հրատարակիչը և գլխավոր խմբագիրը, հայոց
Մարիմյան Թամար-Անահիտ Աղասյան մանկավարժական նախագծային տանդեմն իմ ուշադրության կենտրոնում է. 2014-2015 ուստարվա 2-րդ կիսամյակի՝ կրթահամալիրի օրացույցով նախատեսված փետրվարի 2-ի մեկնարկը դիմավորեցի Հիմնական դպրոցում: Կրթահամալիր ստեղծած նշանավոր թիվ 183 դպրոցի հիմնադիր Աշոտներից Դաբաղյանն ուներ առանձնահատուկի վայելքը: Ես,
Դավիթը խաղընկերոջ մշտական պահանջ ունի, հայրիկն ու մայրիկը միշտ չեն ձեռքի տակ, էլ չեմ ասում՝ ոչ միշտ են թարմ, ամբողջությամբ իրեն տրված խաղընկեր… Վերջին անգամ, շաբաթ օրը Սոնան է այցելել,
Մենք՝ բոլոր տարիքի սեբաստացիներս, ըմբռնումով ընդուեցինք Google-ի տնօրենների խորհրդի նախագահ մեր գործընկեր Էրիկ Շմիդտի Դավոսի արված հայտարարությունը, որ համացանցի ժամանակաշրջանն ավարտվելու է: Շվեյցարիայի Դավոսում, զուգահեռ մեր Բանգլադեշում բաց ստուգատեսների խաչմերուկում ծավալված
Դավիթ Բլեյանը նման է զեբրի՝ վագրաձիու… Կհարցնե՞ք՝ ինչո՞վ… Զեբրի գծերով այս շորն է հագել, մայրիկն էլ շեշտել է. – Ոնց որ զեբրիկ լինի իմ տղուկը… Դավիթը թողել է ամեն ինչ
Ինչպես պայմանավորվել ենք, ով առաջինն է իմանում ինչ-որ կարևոր տեղեկություն, լուր կամ նորություն, հայտնում է, որ բոլոր սեբաստացիներն էլ իմանան, որտեղ էլ որ լինեն, ո՛ր տարիքում էլ լինեն… Ահա, ես
Ամեն օրն է այսպես՝ լեցուն գործերի վերջում գրիչն «ընկնում» է իմ ձեռքից, ձեռքս փակվում, գրելս չի գալիս, ու ամեն առավոտ, հիմա՝ 4-5-ի արանքում «բարձրանում» է գրիչը, ափս խցկվում. գրելս գալիս