Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի միջոցառումների տարի է մնում 2015-ը. մեր-իմ կյանքն է, ու իմ օրագիրը չի կարող շրջանցել այս փաստը… Հարութ Սասունյանը՝ ԱՄՆ «Կալիֆորնիա կուրիեր» թերթի հրատարակիչը և գլխավոր խմբագիրը, հայոց մեջ ճանաչված գործիչը գրում է. «Դեմ եմ առանց ցեղասպանության ճանաչման ու հատուցման Հայաստանի և Թուրքիայի միջև հարաբերությունների հաստատման»: Սրա՝ Հայաստանի և Թուրքիայի միջպետական հարաբերությունների վերաբերյալ խոսելիս մի պայման կա՝ Հայաստանում կամ Թուրքիայում ապրելը: Արի՛, ապրիր Հայաստանում, դարձիր մշտական բնակիչ, ինչքան ուզում ես՝ դեմ կամ կողմ խոսիր… Ինչպես ես իրավասու չեմ պայմաններ առաջարկելու ամերիկացիներին Թուրքիո հետ հարաբերությունների վերաբերյալ: Ապրել մարդավարի քո երկրում այսօր, ինքնադրսևորվել քո ողջ տաղանդով այսօր, այդ ինքնադրսևորման արդյունքում ու միջոցով շենացնել քո երկիրն այսօր ու անընդհատ… սրան ի՞նչ նախապայման եք հնարել, որի հոմանիշը մահանան չէ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Չթողնեք՝ ինչ-որ մեկը Ձեր օրը ամպամած դարձնի…

Նկարը Դավիթ Բլեյանի ստեղծագործությունն է. «Երկինքի, գետի և արևի ընկերությունը»։  Պատկերակյանքից մինչև դարձվածակյանք… Երբ հանդիսատեսներ չկան, ու կան միայն մասնակիցներ՝ իրար աջակցող, օրվա հերոսին կենտրոն բերող-կենտրոնում պահող աջակիցներ համերաշխ… Սեբաստացի

Կտրվեք գետնից, կտրվեք առօրյայից, թև առեք, ճախրեք, տեսեք երկիրը անհունի…

Օրը մնաց կրթահամալիրի Մեդիակենտրոնում շախմատի որակավորման խաղերի այս կադրերով: Սիրում եմ լուրջ հայացքով տղաներին. միայն թե ձեր ուժերն ուղղեք մեր այսօրվա Հայաստանին: Օրը սկսեցի կրթահամալիրի Մայր դպրոցի խեցեգործարանի (բրուտանոցի) նորացման

Գտեք ձեր հեքիաթն ու դարձեք անիրական…

Քնարիկ Ներսիսյանի այս հրավերին սպասել եմ, թատրոն-լաբորատորիայի բազմաչարչար-կրկնվող բացում-վերաբացում-գործարկմանը… Երեկ-մյուս օրը մտա՝ կյա՜նք, Քնարիկի հմայքը բազմապատի՜կ, թվում է՝ էլ ո՜ւր, անվե՜րջ, շրջապատված իրենով ոգևորված տղաներով՝ Ավագ դպրոցի Սուրեն, Հայկ, Դավիթ…