«Դավիթը կովիկի կաթիկ ուտի», իսկ, այ, Աստղի՜կը․․․ շարունակ մայրիկի կաթիկն ուտի… Շորերն էլ ինքնուրույն հագնի։ Երբ իր համար կարմիր-կապույտ է ամեն ինչ, սա հեշտ չէ․․․ Բայց հագնվել պետք է. Աստղիկը
Բազմալեզու ուսուցմամբ ավագ դպրոց՝ իր ակումբային գրավիչ միջավայրով, գործի հեղինակ հասարակագետ-օտար լեզվի ընկեր ուսուցիչներով, ստեղծարարության ազատությամբ…
Ասում ենք՝ պարտություն-հանձնում (կապիտուլյացիա) չենք կապում ճանապարհի-ուղու հետ, որով 30 տարի, մեր հռչակած պետական անկախության շրջանին հակառակ անցել ենք․․․ 1990-ի իմ ու Կտրիճ Սարդարյանի կազմած, 30 հազար տպաքանակով (երեսուն հազար սպառված
Նոր նախաձեռնություն Նոր ուղի հարթակում։ Հեշտացնելու համար ընթերցողի, Նոր ուղու հետևորդի գործը, Անդրադարձ շարքով սկսում եմ հրապարակումներ՝ թերթելով 1989թ․-ից իմ քաղաքական արխիվը՝ առանց միջամտելու․․․ Չեմ կարող, Գուգլը թույլ չի տա. Դավիթ Բլեյանը կասեր՝
Հաստատեմ-շարունակեմ-լրացնեմ Արսեն Խառատյանի առաջարկ-պահանջը Արցախյան կարգավորման նախորդ 26 տարիների (1994-2020թթ) բանակցային փաստաթղթերի բնօրինակները հրապարակելու մասին։
Շուշան Դոյդոյանին հանդիպեցինք իր ճամբարական աղջնակի՝ Մայայի հետ. երեսուն տարին ոնց թռավ Դոյդոյան քույրիկ սովորողների հետ մեր հանդիպումից։ Ուսապարկով հավաքում եմ ճամբարներում դժգոհություն, բողոք, քիթ-մռութ, մյուս կողմից՝ առաջարկներ, նախաձեռնություններ․․․
Արթուր Շահնազարյանին՝ իմ միշտ-սանիկին, Աստղիկ Բլեյանի կնքահորը, երկար կյանք ինձ էլ, իրեն էլ, որ Աստղիկի ծիսական հարսանիքն անենք․․․ այցելել էինք ընտանիքով՝ Առինջի իր խնամված տանը ամանորյա-սուրբ ծննդյան տեսություն․․․ Ինչպես միշտ Սվետա-Արթուրը
Թե հեքիաթն է մեզ կանչում… Բանգլադեշում, ամեն օր, հունվարյան ուսումնական ճամբարում՝ իմ որպես ճամբար գործող կրթահամալիրում, դպրոցում, ջոկատում, իմ ընտրած, ստուգատեսում, ճամփորդություններով-խաղերով-բաց-պարապմունքներով․․․ Ուռա՜․․․ ձյուդոյիստ Նարեկ Կարապետյանն էլ՝ 2020-ի պատերազմում տանկիստ
Գորիսի Տեղ գյուղով Լաչին-Արցախ միշտ անցել եմ ու ամեն անգամ ճանապարհի կանչերին դեպի գյուղ, քանի՞ անգամ, նետել եմ՝ հետո․․․ Շնորհակալ եմ սեբաստացի ընտանիքին՝ Կոռնիձորի Վարդան Կարապետյանին, Տեղի Լուսինե Բարխուդարյանին, հետո-ն հիմա դարձնելու,