Hello Mr. Bleyan, I heard your interview with Azatutyan.am. I have to say I am very pleased and really impressed with your school and instruction methodology. My name is marina
Ողջույն, տիար Բլեյան, ես լսեցի Azatutyun.am-ին տված ձեր հարցազրույցը: Պիտի ասեմ, որ անչափ գոհ եմ ու տպավորված ձեր դպրոցով ու ուսուցման մեթոդներով: Իմ անունը Մարինա է, ես անգլերեն եմ դասավանդում
Նույն 4-ի և 5-ի արանքը՝ գիշերվա թե առտու, նո՞ւյն՝ արդեն վաթսունը գլորած բլոգավար Տիարը, նույն օրագիր-ինքնագի՞րը… Դադար եղա՞վ որ… Աշխատանք է՝ իր ռեժիմով անդադրում, հենց ծուլացար, պըրծ… Ուզում ես՝ գրի,
-Ի՞նչ ուտես, Դավիթ… Առաջարկում ենք ամենատարբեր համեղ բաներ, հրաժարվում է. — Չեմ ուտում… յա´… — Բա ի՞նչ ուտես,- համառում է մայրը: — Ի՞նչ ուտեմ, քաք ուտեմ… — Դավիթ ջան, ի՞նչ
Բաց հասարակության ինստիտուտի օժանդակության հիմնադրամի հայաստանյան մասնաճյուղի աջակցությամբ` «Կալանավորների վերադարձը հասարակություն» ծրագրի շրջանակում 2001թ. հրապարակված «Կալանավայրերի գրականությունը» ժողովածուից:
Հիշում եք` հուլիսի 27-ի իմ գրում խոստացել եմ. «Իմ օրվա ամեն ինչը՝ իմ կյանքը, իմ օրվա գիր չեմ բերելու, հետևե՛ք իմ օրագրին, այն անընդհատ է՝ մինչև սեպտեմբերի 4-ը 2015-ի, հետո՝
I am reading Hrant Dink now, the first of his series of books called “Two close peoples, two far away neighbors”… Dink has always been interesting, Dink is a
Քնել եմ 11-12-ի արանքում, իմ քնի ամենա…ժամանակ, ականջս՝ Բլեյան-Հովհաննիսյան Էդիտա, Աննա, Տաթև, Շուշան, Առնոլդ, Նազենի, Լիլիթ… մոնղոլ-թաթարական հորդայի ներխուժման աղմուկին, վստահ, որ, ի վերջո, կխնայեն ինձ… Ամեն ինչ՝ հա, բայց
Հովհաննես Թումանյան Տպագրվել է «Հասկեր», № 5, էջ 130 – 131, 1911 Խաչատուր Աբովյանը ծնվել Է Երևանի Քանաքեռ գյուղում, 1804-5 թվականին։ Նա երեխուց աչքը բաց արավ, տեսավ, թե ինչ անասելի նեղություն