Հիշում եք` հուլիսի 27-ի իմ գրում խոստացել եմ. «Իմ օրվա ամեն ինչը՝ իմ կյանքը, իմ օրվա գիր չեմ բերելու, հետևե՛ք իմ օրագրին, այն անընդհատ է՝ մինչև սեպտեմբերի 4-ը 2015-ի, հետո՝ կպայմանավորվենք… ես իմ ընթերցողին հենց այնպես լքողը չեմ»…

Իմ խոսքի տերն եմ: Ասել եմ` իմ ամեն օր վարվող բլոգում օրվա գրերը դարձան կրթահամալիրի տնօրենի անընդհատ էլեկտրոնային նամակներ, որտեղ ոչ միայն կրթահամալիրային խնդիրներ են ու լուծումներ՝ քաղաքային-թաղային, հանրային, հանրապետական… Ահա այս 440 գիրը թերթեք, կարդացեք` ինչ չէիք կարդացել, խոսենք, պայմանավորվենք:

2015-2016 կրթական շքերթի 5-6 տարեկան մասնակիցները:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

2015-2016 ուսումնական տարում հեծանիվը՝ հանրակրթական մարզաձև. հեծանվային շքերթ:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

Տոնական-ծննդյան շնորհավորանք մեդիաուրբաթ Մարմարյա սրահում:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մեր ստեղծած գեղեցիկ աշխարհների Հայաստանը

Բլոգի հեղինակ մեր վեցերորդցի Սվետ Մելքումյանի (ներիր, ամենակարևոր ձայնն աշխարհում կարճելու համար, համարենք որպես գրական անուն, Սվետլանա) «Գրքերով բացվող ճանապարհ» հրապարակումը և գրող արձակագիր-բանաստեղծ Արմեն Շեկոյանի խոսքը «Հրապարակի» մշակութային էջում միաժամանակ

Խնամք դարձած սիրո մանկավարժության գիրը…

Դավիթ Բլեյանն իր Լիլիթ ավագ քույրիկին, նրա ամուսին Վահեին ու իր Սոնա կրտսեր քույրիկին ճանապարհեց Բախի «Տոկատա ֆուգա»-ի սեփական կատարման ներքո… Լիլիթը աստիճաններից վերադարձավ, հուզված գրկեց բոյ քաշած-հասունացած եղբորը… Դավիթը

Նստակյաց գրողի ո՛չ տեղ, ո՛չ կերպար… «կինոյի տիար» եմ ես

Լելա Ճինճարաուլին՝ Ախալքալաքի թիվ 3-րդ դպրոցի տնօրեն մեր գործընկերը, որ 2017-ին, խիտ-սպասված կապերով հաստատեց-բացահայտեց իրեն, յուրահատուկ դիտողականությամբ-հոգևորով-ազնվական մի կին, փորձության ենթարկեց իմ օրացույցը-օրագիրը… աշխատաժամանակը… երկու օրով։ Զանգ՝ գալիս եմ… Բարով եկավ։