Առավոտ լուսո ժամը 06-ն է: Ավարտել եմ օրվա՝ թվով 455-րդ գիրը, բայց տեղս չեմ գտնում: Գնում-գալիս եմ բնակարանով. ի՜նչ լավ է, վերջապես հողաթափիս թայը պոկվեց, նետեցի, ազատվեցի. ինչքա՜ն կարելի է:
Արդեն 67 երկիր է կողմ ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդում Ռուսաստանին վետոյի իրավունքից զրկելուն… Իրավաբանորեն այդ տեղը պատկանում է ԽՍՀՄ բոլոր ժառանգորդ երկրներին կամ ոչ մեկին կոնկրետ… Իմ բարեկամ-ընթերցողը փոխանցեց Ավետիք Իսահակյանի՝
20.09.2000 ք. Երևան Արդարադատության և Ներքին գործոց նախարարությունների համակարգում կրթական-լուսավորչական արդյունավետ աշխատանքի համար ես արժանացա Գրիգոր Խաչատրյանի մրցանակի: Իմ կատարած աշխատանքում իր կարևորությամբ, ծավալով ու հրատապությամբ ես առանձնացնում եմ կալանավորների
Իսկապես որ, ուռենու նման, շուտ մեծացող կյանքում այս ե՞րբ հասցրեց մեր մանկահասակ Մարիան ծնկներից մեր իջնել այնքան ու այնպես, հասցնել ինքնուրույնանալ-կենսափորձ ձեռք բերել նաև Լեհաստանում, դառնալ «Մարիա Բաբայան, 11-րդ դասարան»
Մարգարիտ Սարգսյանի տղան՝ Նարեկը, Դիանա Գևորգյանի սանն է, 5 տարեկանների խմբում Սարգսի, Արեգի, Լևոնի… Էլիզա Բաղդիյանի անբաժան ընկերը… երբ Գեղարվեստում ինձ հանդիպում է, որքան էլ ինքն ու ես միշտ բազմազբաղ
Վաղը՝ սեպտեմբերի 19-ը աշխատանքային օր է, մեր հեղինակային կրթական ծրագրերի աշնանային հավաքի մեկնարկը։ Առավոտյան ընդհանուր պարապմունքը տոնական է՝ տևում է 30 րոպե։ Ժամը 9.00-9.30 դպրոցներում երգում ենք, պարում ենք, խաղում
Ինձ ոգևորում են Հայաստանի Անկախության տոնի առթիվ բարձունքի հաղթահարման նախագծերը։ Ովքեր չեն հասցրել ավարտել նախապատրաստական աշխատանքը, սահմանված ժամկետներում հայտագրել իրենց ճամփորդությունը, հոգ չէ, կարող եք ճամփորդել նաև հաջորդ շաբաթ-կիրակի օրերին։
Մեր գո՞րծն է՝ սովորել ու սովորել… Պարզվում է՝ սա ոչ թե Լենին պապիկն է ասել, այլ ռուս գրող Անտոն Չեխովը, ում պատմվածքները ժամանակին, հայերեն-ռուսերեն, հաճույքով եմ կարդացել և խորին հարգանք
Երեկվա օրը Գեղարվեստում՝ քանդակ-դիզայնի նորացված արվեստանոցի (լաբորատորիայի) նորամուտի առիթով երեկվա աշխույժը, ներկայացնում էր Գեղարվեստը նոր կարգավիճակով՝ որպես կրթահամալիրի ուսումնական կենտրոն, որպես տարատարիք սովորողի ընտրությամբ գործունեության-լրացուցիչ կրթության դպրոց… Կրթահամալիրի Գեղարվեստն այլևս
Մեր ամեն օր չորս տարեկան դարձող Դավթի հումորը, անցումները հիացնում են… — Մենք պատրաստ ենք, գնացինք, Դավիթ Բլեյան, դու մնացիր տանը մենակ, տեսնեմ՝ ի՞նչ ես անելու… — Ճաշ եմ եփելու,