Դու իջնում ես՝ կարող, որպես մահու խա՞յթ…
Հրաշք աղջիկ, անհայտ երկրի մանուշակ… Ասում են՝ խորն ես քնում, ցավերդ (ֆիզիկակա՞ն) հաղթահարում ես… Այսքան խորը քնելն անհրաժեշտություն էր, խառնվել — իրար ուժեղացրել էին մարմինն ու հոգին՝ իրենց ցավերով. բուժիչ
Հրաշք աղջիկ, անհայտ երկրի մանուշակ… Ասում են՝ խորն ես քնում, ցավերդ (ֆիզիկակա՞ն) հաղթահարում ես… Այսքան խորը քնելն անհրաժեշտություն էր, խառնվել — իրար ուժեղացրել էին մարմինն ու հոգին՝ իրենց ցավերով. բուժիչ
Օրհնվա՜ծ եք դուք, երկիր, երգ ու կյանք… Մեր վաղուց արդեն 6-րդ տարին թևակոխած 5 տարեկանների ամենամյա ծրագրային հավաք-ստուգատեսին բոլորն են պատրաստվում՝ և՛ քոլեջում, որպես ընդունող կողմ, և՛ մեր բոլոր փետրվարիկները
Բլոգի հեղինակ մեր վեցերորդցի Սվետ Մելքումյանի (ներիր, ամենակարևոր ձայնն աշխարհում կարճելու համար, համարենք որպես գրական անուն, Սվետլանա) «Գրքերով բացվող ճանապարհ» հրապարակումը և գրող արձակագիր-բանաստեղծ Արմեն Շեկոյանի խոսքը «Հրապարակի» մշակութային էջում միաժամանակ
Այսպիսին է մեր mskh.am-ը՝ մեր մեդիան, մեր դասավանդողների և սովորողների բլոգային պատումներում, տեսանյութերում, ֆոտոշարերում… անմիջական, տպավորվող-հուզիչ, երախտագետ… Ո՛չ Բարեկենդանի արձագանքներն են լռում. յուղ ու բրինձ չէ, որ ասես՝ ա՛յ շաշ,
Յուրա Գանջալյանի «Փետրվարի 26. հաշվետվություն ոչ թվերի լեզվով» հրապարակումը հաճույքով կարդացի: Շարունակեմ սկզբունքային նշանակության այս խոսակցությունը, որը կընդարձակեն, վստահ եմ, Լուսինե Բուշը, Իրինա Ապոյանը… Յուրայի հիշատակած, և ոչ միայն այդ սովորողները,
Ահա թե ինչպես են մարդիկ ապուշանում. առանց Աստծու են իրենց հաշիվն անում… Վիկտոր Հյուգոյից փոխառած այս խոսքերն իմ կիրակնօրյա գրի վերջում Նունե Մովսիսյանի «Հայկական կակաչ»-ից թռան-եկան, վերին ու առաջին գիր՝
Երգչախումբը ցրվել է, Ավագ Եփրեմյան։ Այսպես է երգացնում մեզ, հասնում ամեն մի սեբաստացի պատանու՝ կրտսեր և ավագ, ուսուցիչներին է հասնում… միջանցքից, ուսումնական առօրյայից հավաքում մի նախագծով երաժշտության կենտրոնի սրահներից մեկում,
Հայր ու որդի երեկ երեկոյան իննի ու տասի արանքում հանկարծ, ասես պայմանավորված, իրար հրաժեշտ տվեցինք, Արմինեին թողեցինք մենակ… Դավիթ Բլեյանն իր ընտրած կիսելն այդպես էլ չխմեց, պառկեց բազմոցին, վրան քաշեց
Դավիթ Բլեյանն արթնացավ ֆոտոսեսիայով իմ այֆոնի. կենգուրուի ձագի պես մեր անկողնուց, ինչպես իր պարկից, զգույշ դուրս է գալիս… Արմինե Թոփչյանն իմ առավոտվա 7։30-ի աշխատանքը չի՞ հավանի…
Սպասված, Օրագրով փնտրված Մարսել Պրուստի գիրքը՝ «Կորուսյալ ժամանակի որոնումներում» ընդհանուր անունով շարքը, իմ սեղանին է արդեն երկու օր. գիրք նվիրելու օրով սիրելի Մարի Գաբանյանն ինձ սրանով պարգևատրեց, ու վերջապես բացում