Ու պատուհան՝ դեպի սեբաստացիական աշխարհը բացվող, որ օրվա աշխույժի իմ թափի մեջ չի երևում… Դիրքի հարց է. դրա համար չի՞ ստեղծված պատուհանը՝ աշխարհը քեզնից դուրս տեսնելու համար… Մի օրում այսպիսի
— Ես մեր տան հաքերն եմ… Ինչ լինում է ձեր թվային գործիքների հետ՝ ինձ ասեք,- հայտարարում է Դավիթ Բլեյանը ու ընդամենը վայրկյաններ ծախսում իմ-մեր նոթբուքի թերությունը վերացնելու վրա… Իսկ հաքեր
Իրիկունով տուն եմ մտնում… Երբ հյուրասենյակում, Դավթի, Արմինեի հետ տարված ենք զրույցով, Աստղիկը՝ օրորոցում, Դավիթն իմ խնդրանքով փոխում է մուլտերի իր ալիքը «Եվրոնյուզ»՝ ինչպես ինքն է ասում, իմ մուլտերի ալիքը…
Իմ ծանրաբեռնված սեղանն էի մաքրում-ազատում թղթերից տարբեր, գրառումներից՝ ելքով դեպի թղթի թափոնի հավաքման՝ գրասեղանին կից տոպրակը. սենսեյ Հայկուհի, կարդո՞ւմ ես։ Այսպիսի նշումներ քաղեցի-բերեցի գիր… — Որտե՞ղ են քանդված տների քարերը,
Կրթահամալիրի Միջին դպրոցի 9-րդ դասարանցիների հետ Հասմիկ Թոփչյանը սղագրել է 24TV-ում «Նիկոլի ձեռքին կա գործիք, որ մինչև այդ ոչ մեկի մոտ չի եղել, դա նրա առավելությունն է» հարցազրույցը։ Կարդացեք՝ որպես
Հեշտ չէ մեր Շուշոյի՝ Շուշան Բլեյանի համար։ Հերիք չէ՝ ժամանակ է գտնում աշխատանքի-ուսման միջև, կտրվում-գալիս է իր աշխարհը դարձած Վիեննայից մեր աշխարհը մնացած Երևան, դեռ ինչքա՜ն մարդու՝ մեկը մյուսից հարազատ
Շուշան Բլեյանը Երևանում է։ Երբ ես գրում եմ իմ 1629-րդ գիրը, Շուշանը, ինչպես Աստղիկը, քնած է: Իսկ մենք պատրաստվենք համերգի. ապրիլի 17-ին՝ ժամը 18։30, Շուշանը երգում է կրթահամալիրի մայր դպրոցի
Դավիթ Բլեյանը իրիկունը ուշ ինձ միացավ, ու տան երկու տղամարդով ելանք գնացինք Աստղիկի համար տակդիր գնելու։ Ես վրիպել էի, տուն մտա հոգեհանգստից՝ տակդիրը մոռացած… Երեք ու չորս համարների արանքում տակդիր
Դավիթ Բլեյանը նորից Կառլսոնի, որն ապրում էր տանիքներում, Մանչուկ ընկերն է, ու ամեն անգամ խաղում է մեզ համար մի դրվագ… — Մա՛մ, ես գիտեմ, թե ինչի մասին եք խոսում դու
Այս օրերին ապրիլյան տեխնոլոգիական «Ձոն» ստուգատեսի շրջանակում գարնան ծաղկունքի ոգևորումն է ամենուր՝ կրթահամալիրի բանգլադեշով մեկ, հյուսիսում, հարավում, արևմուտք-արևելքում, խառնարան-մայր դպրոցում… Ես այս կամ այն ձևով մասնակցում-աջակցում եմ մեր ուսումնական մասնաշենքերում