ՄԵՆՔ կամ, իմ կարծիքով, ամենակենսահույզ հիմնահարցը, ինչ բնագավառի էլ որ նա վերաբերի: Իմ մեկնակետը, դիրքորոշումը, հոգսը… ՄԵՆՔ, կամ այս ենք, այսպիսին ենք, այսպես ենք մտածում: Ուղղեք մեզ, շտկեք, բայց ընդունեք,
Վերահրապարակում եմ 1987թ. ևս մեկ հոդված։ Նորից կարդացի «Դիրեկտոր, թե կարգադրիչ» վերնագրով իմ հոդվածը: Ամիսներ շարունակվող բանավեճից հետո, ես չեմ հրաժարվում հոդվածի ոչ մի մտքից, ոչ մի ձևակերպումից: Ավելին. պատրաստվում եմ
Ուսուցիչների օգոստոսյան խորհրդակցություններին ընդառաջ Ընթերցողները, եթե հիշում են «Դպրոցի դիրեկտո՞ր, թե՞ կարգադրիչ» հոդվածում («Երեկոյան Երևանի» 1987թ. հունվարի 21-ի համարում) որպես իմ մանկավարժական հավատամք ձևակերպել էի. «Լավ ուժեղ դպրոց՝ նույնն է,
Սկսում ենք բլոգում հրապարակել 1985-1991թթ հոդվածները։ Շնորհակալություն Մարի Գաբանյանին այդ շարքի թվայնացման համար։ Դպրոց եկել եմ 23 տարեկանում՝ որպես արտադասարանական, արտադպրոցական աշխատանքների կազմակերպիչ: 7 տարի սիրով աշխատել եմ: Ո՞վ է ասել՝
1980-1985 Դպրոցներում, պրոֆտեխուսումնարաններում, միջնակարգ, մասնագիտական ուսումնական հաստատություններում ապահովել ուսուցման և դաստիարակության խիստ հաջորդականություն, հանրակրթական պատրաստման միասնական մակարդակը, ընդսմին հաշվի առնել ազգային ուսումնական հաստատությունների առանձնահատկությունները: Մշակել և մտցնել մանկապարտեզում երեխաների դաստիարակության