Շուշան Բլեյանը պայծառացավ՝ տեսնելով Դավթի նվեր ակորդեոնը… Խոսեցին-պատմեցին քույր-եղբայր, տվին ու առան… Շուշանը շաբաթ երեկոյան երգել է Վիեննայի հայկական եկեղեցում՝ մեներգել… «Նոր ծաղիկ» (Ներսես Շնորհալի), «Ով զարմանալի» (Գրիգոր Պահլավունի)… Ինքը
Ես, գիտեք, ակնոց չեմ դնում ո՛չ օպտիկական, ո՛չ արևային, ո՛չ դեկորատիվ… Երբևէ փորձ չեմ արել: Սիրում եմ ակնոցով խաղալ՝ որևէ մեկի, երբ սեղանին է… Կալանատանը, 2000-ին, հանկարծ իմ տեսողությունը վատացավ,
Մնաց կիրակնօրյա ընթերցարանի իմ առաջարկը: Քանի որ mskh.am-ում արդեն, որպես կիրակնօրյա ընթերցարան-տեսադարան, mskhfilm-ը հրապարակել է իր կիրակնօրյա նյութը` «Դեպի անկախություն», Նունե Մովսիսյանն էլ «Հոգևոր հարաբերությունների կարգ», իմ առաջարկածը, վերնագրերից երևում է,
Կրթահամալիրի Հիմնական դպրոցի նոր ղեկավար Հռիփսիմե Առաքելյանը նախաձեռնել է «Սեբաստացիներ» ուսուցչական երգչախմբի այցը, համերգը Աշտարակ: Մենք կքայլենք, կերգենք Կարմրավորում, Սբ. Մարինեում… Մենք ավելի կմոտենանք Ալագյազին… Հետաքրքիր են պոետի մտքերը, տպավորություններն
Աշոտ Տիգրանյանը չլիներ, երևի չկարդայի «Новое время»-ի 2015 թ. մարտի 26-ի համարը, չէի իմանա, որ ռուս բանաստեղծ Օսիպ Մանդելշտամը 1930-ի գարնանը մեկ ամիս տևող գործուղումով եղել է Հայաստանում… “Я в себе
Միշտ ուզեցել եմ, որ կրթահամալիրն ունենա ճարտարապետական նախագծային արհեստանոց-լաբորատորիա, որ այդտեղ ծնվեն, քննարկվեն-գծագրվեն նախագծերի տեսք ստանան այն գործերը, որոնք միասին պիտի իրականացվեն… Հայերիս համար, ավա՜ղ, շատ հաճախ, նախագծման փուլը կա՛մ
— Հայրիկն ի՞նչ է աշխատում կրթահամալիրում,- Դավիթ Բլեյանն է հարցնում իր մայրիկին, ինքն իրեն… Հետաքրքիր է, չէ՞, ինքն ամենուր է մեր կրթահամալիրում ու ամեն տեղ ինձ հանդիպում է երեխաներով-ուսուցիչներով շրջապատված,
— დრო რა არის, მამა,- თავისებურად მეკითხება დავითა სააბაზანოდან. “დავიდ ჯან დააჩქარე, დრო არ არის” ჩემ ნათქვამის შემდეგ, მას ისე არ ეჩქარება, სიამოვნებს წყვით თამაში… ჩემი დღიურის გნმირი… — დრო,
მომწონს სასწავლო კომპლექსში თვითმმართველობის, ურთიერთდახმარების და სოლიდარობის რეჟიმი, რომელიც უზრუნველყოფს ნებისმიერ რაოდენობის ვიზიტორთა მიღებას-გაცილებას, სასწავლო კოფმპლექსის ნორმალური ფუნქციონირების დარღვევის გარეშე. მოსწავლეების და მასწავლებლების დაკისრების გარეშე, ფორმალობის გარეშე… სიხარულით და პატივისცემით
Այ, այսպիսի Պապ ունի Հռոմը՝ Ֆրանցիսկոս անունով, ով պատմել է՝ համարյա 25 տարի, 1990թ. հուլիսի 15-ից, հեռուստացույց չի նայում, հավատարիմ Կույս Մարիամին իր խոստմանը: Նա ավանդական պապական սենյակները Վատիկանում փոխել է