Մենք էլ Դավթից ենք գոհ և՛ տանը, և՛ դրսում
Դավիթ Բլեյանը, ինչպես հունիսի ցոգոլը Երևանում՝ թթի, բալի, ելակի, կեռասի, ծիրանի տեսքով, շուտ է հասունանում… – Արևով լցվում, հասունանում, համովանում է ցոգոլը, դառնում համեղ միրգ, ու ես ուտում եմ: Միրգ
Դավիթ Բլեյանը, ինչպես հունիսի ցոգոլը Երևանում՝ թթի, բալի, ելակի, կեռասի, ծիրանի տեսքով, շուտ է հասունանում… – Արևով լցվում, հասունանում, համովանում է ցոգոլը, դառնում համեղ միրգ, ու ես ուտում եմ: Միրգ
Դավիթն արթնացավ ժամը 4-ին. նրա ննջարանի պատուհանից ոնց որ հիմա դուք՝ իմ գրին, երկինքն ու լուսինն են պատուհանից պայծառ-անմիջական կախված, երկնագույն և մուգ կապույտ փուչիկների նման: Մենք սիրում ենք նայել
Դավիթ Բլեյանը Գևորգենց նշանավոր հայաթում ինքն իրենով էր… Սեբաստացի Միքայելը՝ Գևորգի Ազգուշ քրոջ թոռնիկը, առանձնացել էր. հայաթի տերն ու տիրակալը նրա 1,5 տարեկան եղբայր Մովսեսն ու նշանավոր Բուչոն էին, որ նկարում տեսաք…
Բանգլադեշյան բաց լողափը, նրա լողավազանը մշակույթ է, նոր գործիք սեբաստացիներիս կյանքում՝ մեր մանկավարժության խորհրդանիշներից ամենաարևոտը, մարդկայինը, մանկականը, ամենամատչելին երեխայի համար՝ սկսած 2 տարեկանից… Երեկ ես անցա կրթահամալիրի բոլոր 5 հաստատությունների
Իսկական մեծ Ավետիս, ով ուրիշ դարձրեց հունիսի 2-ը՝ Գևորգ Հակոբյանի առաջնեկ Անահիտի ծննդյան օրը… Սքանչելի Անահիտ, այնքա՜ն նման արևոտ իր Անահիտ տատիկին՝ Գևորգի, Անաստասավանի Հակոբյանների այս նշանավոր հայաթի բոլոր մարդկանց,
Սիրում եմ կտուրի թռչուններին, փշրանքները, որ ամեն օր նրանց առաջ եմ լցնում, ու կտուրը… Մեջները մի ապերախտ թռչուն կա. գիտեմ՝ մի օր երկինք կելնի ու ետ չի գա… Ես նրան
— დავით ბლეიან მოდი, მოდი აქ დაჯექი, ჩემ გვერდით, სულ ერთია შენ უნდა გადაწყვიტო რატომ მირბიხარ? — არა მე არ უნდა გადავწყვიტო… — აბა ვინ უნდა გადაწყვიტოს? — შენ უნდა
Հիմա շատ են հարցնում ինձ՝ հետո՞… Չէ, այսպես չէ: Ա՛յ, այսպես. – Լավ, հասկացանք, հետո՞… Եթե հեծանիվն ու նրա հետ կապված զարգացումները նկատի ունեք, 2015-16 ուստարում՝ սեպտեմբերի հենց 1-ից սկսած,
Իմ օրացույցում հունիսի 2-ն անփոփոխ բովանդակություն-կարևորում ունի. իմ առաջնեկի՝ Լիլիթ Բլեյանի ծննդյան օրն է: Դե՛, շնորհավորեք ինձ: Լիլիթն ինձ հայր դարձրեց, Լիլիթն ինձ հասունություն փոխանցեց. ես ո՞վ էի մինչև Լիլիթը…
Լիլիթ Բլեյանը գարնան մուտքը հատուկ դարձրեց՝ նվիրելով մեր ընտանիքին «Սպասող մարդու օրագիր» խորագրով իրանական ժամանակակից պոեզիայի անսովոր ժողովածուն… 366 էջ ունեցող այս ժողովածուի յուրաքանչյուր էջ իրանցի բանաստեղծների մի գործն է՝