Բանգլադեշյան բաց լողափը, նրա լողավազանը մշակույթ է, նոր գործիք սեբաստացիներիս կյանքում՝ մեր մանկավարժության խորհրդանիշներից ամենաարևոտը, մարդկայինը, մանկականը, ամենամատչելին երեխայի համար՝ սկսած 2 տարեկանից… Երեկ ես անցա կրթահամալիրի բոլոր 5 հաստատությունների 12 լողավազաններով, հաշվեցի մեկիկ-մեկիկ՝ Դպրոց-պարտեզի բաց փոքր լողավազանը, Դպրոց-պարտեզի բաց մեծ լողավազանը… Ծածկած մեծ լողավազանը, որ գտնվում է Դպրոց-պարտեզում… Գեղարվեստի դպրոցի մեծերի լողավազանը, փոքրերի բաց, փոքր լողավազանը, բաց մեծ լողավազանը, Նոր դպրոցի բաց մեծ լողավազանը, փոքր լողավազանը, Հիմնականի բաց մեծ ու փոքր լողավազանները, Արհեստագործական-Քոլեջի բաց փոքր լողավազանը և բաց մեծ լողավազանը… Չեղա՞վ 12, եղա՛վ:

Երեկ մեր Մանիկ Պողոսյանի ավագ որդու՝ Կարենի հետ, ով 12 տարի առաջ ավարտել է այս՝ Գեղարվեստի միջնակարգ հանրակրթական դպրոցը, անցանք Գեղարվեստով… Կարենը, ով սիրով-քաղցր էր հիշում իր դպրոցը, իր տնօրեն Լալա Մնեյանին, իր ուսուցիչ Կարեն Մկրտչյանին, Կարինե Աղամյանին…, ամեն ինչ, զարմացած-հիացած էր նոր Գեղարվեստով՝  ավագով ու կրտսերով… Գեղարվեստի տանիքից բացվող տեսարանն ամենախոսունն էր՝ խորհրդանիշը մեր… Բաց, մեծերի լողավազանում ավագ ճամբարականները՝ 8-12-րդ դասարանցիները, լողում էին… ապրում… Արման Գրիգորյանը ճամբարականներով լեցուն դահլիճում ներկայացնում էր Արշիլ Գորկուն, նշանավոր ժամանակակից ֆրանսիացի նկարիչների տեխնիկաներ… Արմանին միշտ հետաքրքիր է լսելը՝ իր ունեցածից-ամբարածից է բաժանում… Մեծ մանկավարժ-արվեստագետ է, պահի, որ ի՞նչ… Ամառային դպրոցը, բոլոր տարիքի սեբաստացիներ, պոզով-պոչով հո չի՞ լինում… Այսպես է լինում… Ամառային դպրոցը գործում է… Իսկ ամառը, գիտեք, ամառ է՝ իր հունիս, հուլիս, օգոստոս ամիսներով:

Նախակրթարանը մեր՝ սեբաստացիների, Հիմնական դպրոցումԴպրոց-պարտեզումՆոր դպրոցումԳեղարվեստում, Քոլեջում, մշակույթ է ու որպես այդպիսին՝ մանկավարժական արժեք… ինչպես երգի տոնը Մարմարյա սրահում, որ հունիսի 2-ին՝ ժամը 11.00, ներկայացրին մեր կրտսեր դպրոցների 1-3-րդ դասարանցիները՝ իրենց ղեկավարներով, բոլոր կարգի ուսուցիչներով… Շշմելու բան է. Կոմիտասի այս տասը երգերի ինքնիրան այսպիսի կատարումը. ես դա անվանում եմ «խաղում ենք կոմիտաս» (այո՛, փոքրատառ), որպես հայոց մանուկների նոր գործիք, որ աշխարհի ժողովուրդներին ներկայացնում է կրթահամալիրը… Ես չիմացած բաներից չեմ խոսում, միայն հաստատ, իմ ունեցածից… Օրագիրս դրա համար է նաև՝ իմ ունեցածը փոխանցելու, ինչպես ամառային դպրոցը՝ Արման Գրիգորյանի համար…

Զուգահեռները օրվա իմ գրի պատահական չեն…  Պիտի մշակվեն ամեն Աստծու ճամբարային, ուսումնական ամառվա օր… որ ջուրը միշտ զուլալ լինի, լողափի ամեն անկյունը, ինչպես պարտեզում, հետաքրքիր, խնամված, անվտանգ, հիգիենիկ, մատչելի՝ ինքնուրույն մեծանալու համար… Հայաթը, ինչպես լողափը, հոգս չէ… Ի՞նչ հոգս, երբ այնտեղ ապրում են, ծնվում են ու իրար հետ շարունակում ապրել և՛ Անահիտ հարսիկ դարձողը, և՛ Մովսեսը՝ իր Բուչո շան ու թթենու հետ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հույսի ու քնքշության մասին է իմ վեց հարյուր քառասուներորդ գիրը

Որպես կանոն այդպես է, իմ օրվա գիրը չեմ սկսում կամ չեմ ավարտում՝ առանց նախորդ գիրը կարդալու. մեկ անգամ, այո, կարդում եմ… Հարգելի Խաչատրյան Արմանի սեմինար-պարապմունքն իր՝ «Ինչպես ստեղծել ինտերնետային կայք

Ֆլամինգո հնդկահավի ու անսարք ծորակի մասին

— Ինձ ասեք Դավիթ հնդկահավ, էնքա՜ն վատ բառեր եմ ասել, որ հնդկահավ եմ դարձել… — Ես մայրիկի հնդկահավն եմ, իսկ քույրիկի՝ ֆլամինգոն… Հա, իսկական ֆլամինգո-հնդկահավ, որ արագ հավաքում է մայրիկից

Ուժեղ գյուղական դպրոցը՝ առողջ գյուղի միջնաբերդ

Հոդված 1990թ. արխիվից Երեկվա ու այսօրվա մեր հոգս-անհանգստությունը՝ հայոց գյուղը: Գյուղացին՝ զարմանալի հեշտ երես թեքած իր ավանդական-պատմական կենցաղից, խաբված-վաճառված քաղաքին ու շրջկենտրոն-ավանին: Գյուղը՝ իր հոգևոր աշխարհի ավերված պարիսպներով, դարերով ամբարած