Երկու իրադարձություն մեկ օրում

07.10.2014 0 Comments 0 tags

Դավիթ Բլեյանն այնքան մեծ է, որ իր խմբի հետ, ընկեր Կարինեի ու Մելինեի ուղեկցությամբ այսօր ժամը 12.00 այցելելու է Երևանի խամաճիկների թատրոն՝ «Շունն ու կատուն» դիտելու։ Դավիթը, գիտեք, անգիր է

Ստեղծական, մոբիլ ու բարեխիղճ. երրորդությո՞ւն եք ուզում՝ ահա

06.10.2014 0 Comments 0 tags

Երեկ երեկոյան, Մատենադարանի Մաշտոց-Կորյուն հարթակում որպես հրավիրյալ մասնակցում էի Ուսուցչի օրվա առթիվ հանդիսավոր կառավարական հավաքին…  Մասնակիցներից մեկը, ով վերջերս էր հայտնաբերել, լսել Լիլիթ Բլեյան հեղինակային երգի կատարողին, նկատեց՝ թեթև է

Մաքրի՛ր ու վերջ. ծպտունդ չլսեմ

05.10.2014 0 Comments 0 tags

Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու… Երեկ էլ, ինչպես ամռանը, առտու ժամը 08-ին իմ օրը սկսվեց մարզադաշտում. Հիմնական դպրոցի, Դպրոց-պարտեզի, Նոր դպրոցի, Գեղարվեստի և Մայր դպրոցի ավազե ծածկով մարզահրապարակներում անցնող մեկ

Երեխայի հետ աշխատող մարդը, հարկ է, որ անմիջական լինի

04.10.2014 0 Comments 0 tags

Երեկ ես մասնակցել եմ երկու հեռուստահաղորդման, մեկ հարցազրույց եմ տվել, երկու պաշտոնական ընդունելություն եմ պատվել իմ համեստ ներկայությամբ, վայելել եմ մեկ հանդիսության՝ սեբաստացիկ-սեպտեմբերիկ հինգ տարեկանների ամենամսյա հավաք-ստուգատես-խաղը: Ազգային կրթություն կոչվածը,

Մուտքը ներսի կողմից

03.10.2014 0 Comments 0 tags

Ես նեղացել եմ Դավթից, չեմ խոսում, չեմ հարաբերվում. խոզ է, առաջվա պես ամեն օր  չի լողում, նվնըվ է… Իրիկունը տուն եմ գալիս, իմ հին բարեկամ Էդվարդ Դարբինյանն ու Սուսան Սաֆարյանը

Մի կորցրած-գտած ընկերոջ մասին է իմ գիրը

02.10.2014 0 Comments 0 tags

Մենք ընկերնե՞ր ենք, հարցնում եմ՝ ես, Դավիթ Բլեյանը, Կարինե Խառատյանը, Նոր դպրոցի 5 տարեկան Դավիթն ու Նելլին, Աշխեն Թադևոսյանն ու իր 5 տարեկանները, տիկին Աիդան ու 5 տարեկան սեպտեմբերիկները, Սուսան

Իմ գիրը՝ իմ նման, ագահ ու «աներես»

01.10.2014 0 Comments 0 tags

Սպասված-ցնծալի լուրով սկսեմ իմ գիրը՝ մեր Էմանուել Ագջոյանի ու Անահիտ Գրիգորյանի պսակադրությունը կայանալու է 2014-ի հոկտեմբերի 19-ին՝ Սուրբ Սարգիս եկեղեցում: Ես ասացի՝ սպասված-ցնծալի, ոչ թե ցնցող, քանզի երկար սպասված այս

Չբացվող չակերտ չի հանդուրժի իմ գիրը

30.09.2014 0 Comments 0 tags

Ինձ ուղղված գրավոր հարցն այսպիսին էր. «Երևանի քո սիրած հատածը»… Սկզբում ուզում էի օգտվել վրիպման (հատած — հատված) ընձեռած հնարավորությունից. մտքովս անցան մինչև 90-ականների Երևանի հին տները, քանդած այն տները,

Հայտնի, Հռոմի պապից էլ հայտնի, բայց սահման չկա

29.09.2014 0 Comments 0 tags

Ինչքա՜ն հեշտ է 100-րդ գրից հետո. Ինքն իրեն գրվում է. Թողել եմ ներքև, մեծ լերան տակին, Ե՜վ փառքը, և՜ գանձ, Ե՜վ քեն, և՜ նախանձ — Ամենը, ինչ որ ճընշում է հոգին: Եվ էն ամենը, արդ նայում եմ ես — Տեսնում եմ նորից Իմ լերան ծերից — Էնպես հասարա՛կ, դատարկ են էնպե՛ս… Եվ ես իմաստուն ու բեռըս թեթև, Անհոգ ծիծաղով, Երգով ու տաղով Իջնում եմ զըվարթ իմ լերան ետև… Հ. Թումանյան Ամբողջական կիրակի ապրեցինք՝ ապաքինման կիրակի: Դավիթը,

Իմ խոստացած, անխուսափելի, 99 օր սպասված 100-րդ գիրը օրվա

28.09.2014 0 Comments 0 tags

Բարի առավոտ: Ես այսօր գրում եմ լույսով. այդպես ուզեցի: Կիրակի, անձրև… Երաշտն այս` ամբողջ ամառ-սեպտեմբեր ձգված, քանի՜ բույսի ու ծառի կյանք տարավ: Երևանում անձրևը երբեք անտեղի-ավել չի լինում: Ահա ինչու՝