«Մեր կյանքի ստատուսքվոների խորտակման տարի 2015» գրին Նունե Մովսիսյանի կարծիքով-արձագանքով սկսեմ, շարունակեմ իմ 220-րդ հոբելյանական գիրը. «Սխալված չեմ լինի, եթե ասեմ, որ մանկավարժությունն սկսվում է ոգևորությունից ու ավարտվում… ոգևորության բացակայությունից: Ոնց որ թե
«Ես անընդհատ զբաղված եմ։ Խորհուրդ եմ տալիս ընդհանրապես արձակուրդ չվերցնել։ Կյանքում ամենահետաքրքիրն աշխատանքն է»։ Ո՞վ կարող էր սա ասել ինձանից ու իմ ավագ իսրայելցի հին բարեկամՇիմոն Պերեսից բացի։ Հիմա օրագրի ընթերցողներն
1981-ին իմ հայագիտական դասարանի սանուհիներից Գրունիկ Դավթյանին, Ախալքալաքի Վարևան գյուղից (հեյ գիտի, որտե՞ղ ես, քարը պատռի, դուրս արի մեյդան), որ իսկական Անուշն էր Լիլիթ Բլեյանի համար՝ երկար մազերով, գեղջկական, խորոտ,
Սիրում-կարևորում եմ սեբաստացիական նախաձեռնությունները, ահա ինչու՝ ուշադիր եմ դրանց հետևողական իրագործման սեբաստացիական ջանքերի նկատմամբ. վստահեք ինձ, նախաձեռնության իրագործման յուրաքանչյուր փուլում ես ձեր հուսալի գործընկերն եմ… Իրիկունը տուն մտա զգույշ. դուռը
Ուրեմն լսեք, սեբաստացիներ բոլոր տարիքի, որտեղ էլ լինեք… «Շողակնի» «Ես և իմ մուսաներ»-ի՝ 8.3-ի Լուսինե Ալեքսանյանին՝ 2015-ի մեր բոլոր մուսաների հեղինակին, ճանաչում եմ օրորոցից՝ մեր շրջանավարտ-սեբաստացի անգլերենի ուսուցիչ խորոտիկ Նելիի ավագն է՝ իսկական
Օրն ինչ բան է, ասենք հունվարի 19-ը, հերթական օր էր թվում այնքան ժամանակ, քանի դեռ երեք փաստ չհայտնվեց մի համակարգչային էջում mskh.am-ի. Տաթև Ստեփանյանը,Թամար Մարիմյանը, Նարե Տիգրանյանը ծնվել են հենց այդ օրը՝ երեք հմայիչ-ընդունակ-սիրելի-երիտասարդ
Օրագրի ընթերցողն ի՞նձ է փորձում, հանկարծակիի բերում, թե, պարզապես, հետաքրքրում է, հարցնում է… – Եթե ձեր 200-ից ավել (213՝ ճշտում եմ ես) գրերից մեկը թողեք, առաջարկեք միայն մի գիրը կարդալու… – Այսօրվա
Եղավ, ինչպես գիտեի. արթուն եմ գիշերվա ժամը 2-ից, բայց ի՞նչ անեի, երբ իրիկվա ժամը իննին մի կարողություն էր մնացել՝ քնելը… Բողոքելու ի՞նչ ունեմ, երբ ստացել եմ քնի իմ հինգ ժամը…
Այո, Գոհար Սմբատյան, Աիդա Պետրոսյան ու նախակրթարանների սեբաստացի գործընկերներ, խելամիտ ու խիզախ օգտագործեք հունվարյան ստուգատեսների հնարավորությունները՝ մեր 350-ի չափ 2-6 տարեկանների մարմնամարզական, բնագիտատեխնիկական գործունեությամբ նրանց զարգացում-կյանքը՝ տանը և պարտեզներում լիարժեք
Կտամ` կթռնես լուսին… Սկսել է այսպես սպառնալ Դավիթ Բլեյանը. ինձ, Արմինեին, իր քույրիկ-հորաքույր-մորաքույրերին, եղբայր-հորեղբայներին հաճախ է թռցրել լուսին… Մի բան կասի՝ կտա, մի գործ կանի՝ կտա, մեկ էլ՝ այնպես թափ կտա,